Vandaag even rustig aan. De afgelopen dagen zijn we zoveel op pad geweest dat we nu even rustig wilden opstarten. De koffers uitpakken, alle spullen een plekje geven en dan boodschappen doen om de camper eens goed te vullen. We hebben de afgelopen dagen zo slecht gegeten, we zijn echt toe aan normale ontbijtjes en iets wat we tussendoor te eten kunnen maken. Pascal had op weg hierheen een aantal winkels zien liggen, waaronder een grote supermarkt met veel groenvoer. Die zie je hier niet zoveel. Nadat we allemaal wakker en aangekleed waren, liepen we richting de supermarkt, Trader Joe's. Nova was vanaf de eerste seconde dat ze wakker was al helemaal hyper en ze kon zich in de winkel niet echt gedragen. We zijn zo snel mogelijk richting kassa gegaan. We vroegen nog of we met Nederlandse pas konden betalen, ja hoor geen probleem. Nou helaas, dat ging dus toch niet. Creditcard deed het ook niet en een geldautomaat was niet in de buurt. We konden de boodschappen laten staan en Pascal is naar een winkelcentrum verderop gelopen om daar geld te pinnen. Dat duurde wel even. Daarna de boodschappen opgehaald en met volle tassen terug naar de camping gelopen. Voordat Pascal ging pinnen stonden wij nog even te kibbelen over wat te doen ( ja, allemaal in ons beste humeur die dag...) toen er een man langs kwam lopen die blijkbaar het hele voorval had meegekregen. Hij bood aan om de boodschappen voor ons te betalen en dat we het later wel met hem verrekenden. I trust you, zei hij. Dat is wel typisch Amerikaans vind ik, de mensen zijn hier over het algemeen een stuk attenter dan bij ons. Uiteindelijk niet van zijn aanbod gebruik gemaakt, dat vonden we toch niet kunnen eigenlijk.

Maar goed, boodschappen waren ingeruimd, snel uitgecheckt en toen op weg naar Monterey. We wilden een stuk langs de kust rijden over de Highway 1, dit schijnt een hele mooie route te zijn. Omdat we niet weer over de bomvolle Golden Gate Bridge wilden, had het vrouwtje bij de receptie ons een alternatieve route uitgeprint, om de brug heen om vervolgens weer op Highway 1 uit te komen. Dat ging niet helemaal goed met navigeren.. uiteindelijk hebben we het hele stuk binnendoor gereden en dus weinig van de kust gezien. Helaas.

Omdat we nog langs niet alle boodschappen hadden, vond ik het tijd voor iets waar ik me al de hele vakantie op verheugde: de Walmart. Een mega-grote supermarkt waar ze van alles en nog wat verkopen. Ik kan me in het buitenland altijd helemaal verheugen op de supermarkten. Ik vind het echt leuk om daar rond te snuffelen tussen de spullen die je bij ons niet krijgt. Nou dan kun je hier dus je lol op... ik wist gewoon niet waar te beginnen. Om te beginnen gangen vol met Halloween-spul, wat Nova natuurlijk heel interessant vond. Gangen vol snoep, chips, koekjes etc. Verse groenten, fruit of vlees hadden ze er niet, wel een Mac Donalds haha. Welkom in Amerika :) We zijn er veel te lang blijven hangen. Daarna op de parkeerplaats de boodschappen ingeruimd en nog even snel een noedelsoepje opgewarmd. Toen weer de weg op met ons gevaarte. Nog steeds erg druk op de weg, we zijn blij als dat straks wat minder is. We kwamen tot de conclusie dat we Monterey niet meer gingen halen en zijn in een dorpje ervoor op zoek gegaan naar een campground. Omdat we weer nauwelijks bereik hadden zijn we op de bonnefooi maar langs een plek gereden die we vantevoren hadden opgezocht, KOA Salinas/Monterey. Het was inmiddels al ruim 20.00u en meestal zijn de kantoortjes op de campground rond die tijd niet meer bemand. Dus lichtelijk nerveus reden we er naartoe, nog een stuk verder rijden in het donker vonden we niet zo fijn. Het bleek prima geregeld voor laatkomers. Op een bord naast het kantoortje hingen enveloppen met de beschikbare plekken en het aantal nachten dat ze nog vrij waren. Er hing nog 1 envelop met een plekje voor 1 nacht. Prima voor ons. Onze gegevens ingevuld op het formulier wat erin zat, in de mailbox naast het kantoortje gedaan en daarna mochten we doorrijden naar onze plek die op de bijgevoegde plattegrond stond aangegeven. De rest konden we morgenvroeg regelen zodra er weer iemand aanwezig was. Je kunt wel merken dat ze hier gewend zijn aan camper-toeristen, gaat allemaal vrij makkelijk hier. Ook deze camping stelde niet veel voor. Weer gewoon een stuk asfalt langs de snelweg. En nog duur ook. Maar wij waren blij dat we iets hadden.

De volgende ochtend heb ik onze plek betaald en vrij snel daarna ook weer uitgecheckt. We wilden vandaag zo snel mogelijk naar Monterey. Daar hadden we 2 dingen op de planning: het grote Monterey Bay Aquarium en de 17 Mile Drive. Omdat we nog steeds amper gebruik kunnen maken van WiFi is het heel lastig om ons verblijf te regelen en de route uit te stippelen. Ook nu lukte dit weer niet. We proberen meestal maar een plaats die op de plattegrond staat in te geven in de navigatie, maar dit werkt niet altijd even goed zodat we toch vaak verkeerd rijden. Jammer dat dit zoveel tijd kost. We zijn uiteindelijk maar weer bij een Mac Donalds gestopt om daar de WiFi aan de praat te krijgen. Toen dat lukte snel de adressen van een paar RV Camps opgeschreven en maar weer op goed geluk erheen gereden. Klinkt heel avontuurlijk, maar ik heb toch liever dat ik vantevoren weet waar we heen gaan en dat er daar ook plaats voor ons is. Uiteindelijk werd het het Marina Dunes RV Park, een camping vlak achter de duinen. Ook weer vlak achter een drukke weg, dat dan weer wel helaas. Door de navigatieprobleempjes was het al 13.00u toen we goed en wel ingecheckt waren. We wilden kaartjes voor het aquarium kopen maar onze creditcard bleek nog steeds niet te werken en cash hadden we niet genoeg meer voor alledrie de kaartjes. Dan maar rechtstreeks bij de kassa van het aquarium de kaartjes kopen. In de straat van het aquarium was het nog een hele onderneming voor een parkeerplaats te vinden voor onze Minnie Winnie, volgens een buurtbewoner moesten we uitkijken want de parkeerpolitie was hier erg fanatiek met bonnen schrijven. We vonden uiteindelijk 2 gewone plekken waar hij in paste. Dus ook voor 2 plekken betalen. En dat kon alleen met quarters... die we niet hadden. Een hele stapel dollar biljetten maar geen kwartjes. Drie winkels afgegaan voordat we genoeg hadden voor in beide parkeerautomaten en in de tussentijd ook nog een ATM (pinautomaat) gevonden. Rond half 3 waren we eindelijk binnen bij het aquarium. Het was wel echt heel leuk. Een groot aquarium "Open Ocean" met allerlei grote vissen, haaien, tonijn etc. Verschillende aquariums met hele mooie kwallen. En de favoriet van Nova: de bassins waar je zelf schelpen, schaaldieren en zeewier mocht aanraken. Allemaal lage bakken met water en krabbetjes, zee-egels, verschillende planten, zeekomkommers, zeesterren en heremietkreeftjes. Die mocht je allemaal voelen, aanraken en zelfs vasthouden. Onze kleine Freek Vonk was onder de indruk. Ze vond het héél héél héél héél héél leuk zei ze.

Rond 17.30u zaten we weer in de camper. We twijfelden even of we de 17 Mile Drive vandaag nog wilden doen of toch morgen, maar omdat we nog niet zeker wisten of we nog een extra dag in Monterey wilden blijven besloten we hem toch maar vandaag te doen. Het was niet zo ver weg en de route duurde niet heel lang. De 17 Mile Drive is een korte route langs verschillende uitkijkpunten, voornamelijk aan zee. Je kunt via verschillende gates beginnen aan de Drive en bij de ingang krijg je van de ranger een kaart met de route en uitleg van de verschillende dingen die te zien zijn. We reden langs stukken kust waar surfers in de zee lagen (brrr...), hoge rotsen waar normaal zeehonden te zien zijn (nu helaas niet), The Lone Cypress (een hele oude cypressboom die op een hoge rots aan zee staat). Omdat we vrij laat op de dag aan de route begonnen waren, begon het al snel te schemeren. In het begin vonden we het wel leuk zo'n avondtour. Het is ons al vaker opgevallen dat het hier binnen een kwartier van schemering naar pikkedonker gaat. En toen het zo donker was, werd het toch wel erg lastig rijden. De wegen waren vrij smal en bochtig en er stond weinig aangegeven. We hebben de route daarom niet helemaal afgemaakt en zijn bij de eerstvolgende gate weer eruit gegaan. Ook hier hebben we ons weer even verreden haha. Uiteindelijk kwamen we rond 20.30u aan bij onze campsite. Nova lag meteen weer in coma. Die slaapt gelukkig goed hier. Ze heeft haar eigen "boomhut" boven de bestuurderscabine. Daar is ze helemaal in haar element. Overdag gaat ze er vaak liggen met haar IPod of een boekje. En 's avonds dus gordijntje dicht en ze is vertrokken. Wij aten maar weer een noedelsoepje. Het eten is tot nu toe niet veel soeps hier. We zijn zovaak onderweg dat het lukt om zelf iets te maken, en uit eten gaan komt er steeds niet van.

Omdat Nova het aquarium zo leuk vond en de kaartjes hiervoor 2 dagen geldig zijn, twijfelen we nog even om een extra nacht hier te blijven. Ik wil heel graag walvissen zien op zee, en dat kan hier in Monterey. Pascal kan dan met Nova nog eens naar het aquarium. We slapen er nog een nachtje over.