Gisteren vertrokken we vanuit Bryce richting onze volgende bestemming: Page. Wel jammer om al weg te moeten hier, het beviel ons goed. Mooie staat, leuke dorpjes en supermooie omgeving. We hebben nog even getwijfeld om een extra nachtje te blijven, maar toch besloten om alvast verder te rijden. Onze camping in Page ligt aan een groot meer, Lake Powell, ik denk dat we ons daar na al die bergen van de afgelopen dagen ook goed gaan vermaken. Even wat afwisseling.

De ochtend van vertrek keurig de wekker gezet met de bedoeling vroeg te vertrekken. Blijkbaar waren we alledrie aan wat extra slaap toe want we hebben allemaal door de wekker heen geslapen. Rond 9.15 uur uiteindelijk vertrokken, met een korte stop bij het tankstation. Benzine vliegt er doorheen met al die bergweggetjes die we rijden. Rechts achter had de camper al de hele reis een zachtere band, eindelijk lukte het nu hier wat extra lucht in te krijgen. Ging eerder erg moeilijk. Toen dit allemaal gefixt was konden we de weg op. Eerst een stuk terug richting Zion, waar we 2 dagen geleden waren, om daarna richting Page te rijden. Wat ons gisteren hier ook al opviel: ontzettend veel aangereden herten langs de weg. Bij ons zijn het meestal hooguit een egel of een vogel, nee hier liggen dus echt dode herten langs of open de weg. Zielig hoor. We hebben er in een uur zeker 6 zien liggen. Nadat wij gisteravond op de rem moesten voor familie hert kan ik me er wel iets bij voorstellen.

Ons ritje liep voorspoedig. Onderweg weer paar stops gemaakt voor koffie/plassen/sightseeing en dat soort dingen. Het plan was om na aankomst de Horseshoe Bend te bezoeken en de dag erna Antelope Canyon te doen en daarna weer naar de volgende bestemming te rijden. Omdat we weer later aankwamen dag we dachten en we eigenlijk ook allemaal een beetje gaar waren van steeds die lange ritten, besloten we om vandaag eens lekker helemaal niks meer te doen. De camping in Page, de Wahweap Campground, had ik een paar dagen geleden al geboekt dus daar hoefden we niet meer naar te zoeken. Dit bleek ook een uitstekend plekje te zijn. Heerlijk weertje, mooie plek met uitzicht op het meer en een overvloed aan eekhoorntjes en konijntjes. Vrijwel meteen besloten we om de planning van de komende dagen een beetje aan te passen. In plaats van 1 nacht toch maar 2 nachten hier geboekt, vandaag lekker niksen en wat huishoudelijke dingetjes doen en dan morgen onze geplande uitstapjes naar Horseshoe Bend en Antelope Canyon maken. Dat betekent wel dat Monument Valley definitief komt te vervallen. Jammer, maar ik denk dat we inmiddels wel een hoop bergen hebben gezien die ook heel erg Monument Valley-achtig zijn. En helaas, we kunnen niet nog meer in onze 3 weken proppen.

Toen we helemaal op ons plekje aan het meer gesetteld waren, hebben we eerst een klein hapje gegeten (daar was het inmiddels bekende noedelsoepje weer) en nog even gefacetimed met kleine oma. Pascal heeft daarna de berg was gesorteerd aangezien we bijna door onze laatste schone onderbroeken heen waren en is toen samen met Nova op zoek gegaan naar de camping-wasserette. Had ik intussen tijd om wat dingetjes voor de volgende dag te regelen. Dat bleek nog tegen te vallen. De tour door Antelope Canyon die ik eigenlijk wilde, bleek al tot na het weekend vol te zitten. Ik had geen idee dat dit buiten het hoogseizoen ook zo snel zou gaan. Antelope Canyon is een soort spleet/spelonk hier in het gebergte wat bekend staan om zijn aparte vormen en mooie kleuren. Er is een Upper- en Lower Canyon. De Upper is het meest populair, vooral tegen de middag, omdat de lichtinval dan op z'n mooist is. Dat was dus te merken... Geen kaartje meer te bemachtigen. Ik twijfelde over de Lower Canyon omdat deze moeilijker begaanbaar is, vooral met kleine kinderen. Had ik gelezen althans. Uiteindelijk toch besloten om deze te doen en gewoon morgen af te wachten of we ergens terecht zouden kunnen hiervoor. Toen ik me daarna bedacht dat het nu wel het ideale moment zou zijn om eindelijk eens een boek tevoorschijn te halen en me in het zonnetje te installeren, bedacht Nova dat het tijd was om een spelletje te doen. Toren van Pisa werd het. Dat bleek nog een hele opgave op onze scheve picknicktafel. Inmiddels was Pascal terug met de schone was en fixte hij ons tafelprobleem. Spelletjes doen met Nova is leuk, zolang zij het gevoel heeft dat ze gaat winnen. Ze is een kei in het ombuigen van de spelregels in haar voordeel. Zodra het even anders loopt dan gepland, heeft ze opeens een regeltje wat er vlak daarvoor nog niet was. Nou heeft Toren van Pisa spel niet zo'n moeilijke regels... alle poppetjes die eraf kiepen zijn voor jou en wie als eerste al zijn poppetjes op de toren heeft staan, heeft gewonnen. Nova was dus vrij snel klaar met dit spel.

We besloten om nog even naar de Walmart te gaan, die lag hier niet zo ver vandaan. Ik merk dat ik hier in Amerika lichtelijk hysterisch word van boodschappen doen. Zeker bij de Walmart. Zoveel leuke dingen die we thuis niet hebben. Ik heb me dan ook goed laten gaan. Nova deed vrolijk mee, die was al snel net zo hyper. Ik heb mijn voorraad bakblikken en taartvormen eens stevig aangevuld. Ook flink wat sprinkles, koekjesmix en ander leuk bak-spul in de kar gegooid. Nova was weer niet weg te slepen bij de Halloween-decoratie dus daar hebben we ook wat dingetjes van meegenomen. En voor mij een hele warme (en beetje foute) pyjama. Aangezien het hier zo koud is 's nachts. Met een flinke kar richting kassa, duimend dat de creditcard het nog deed. Dat wil wel eens tegen zitten deze vakantie. Maar het lukte. Toen we buiten waren was het inmiddels al donker. We hadden al een paar keer gezegd niet meer in het donker te rijden met de camper, na dit ritje wisten we weer waarom. Hoewel het maar een klein stukje rijden was tot aan de camping, was het geen fijn stukje. Het is hier meteen zó donker! Alles is onherkenbaar. En als je weet dat je hier door een canyonlandschap rijdt met diepe kloven en rivieren... niet zo relaxed. Uiteindelijk goed bij onze plek aangekomen en snel een wrapje met pulled pork en sla gemaakt. Dit was voor Nova genoeg reden om eens goed te gaan stieren. Ze krijgt het de laatste dagen tegen de avond vaak op haar heupen. Nu was het eten niet goedgekeurd dus. Met veel moeite een half broodje erin gekregen en toen was het toch echt bedtijd voor haar. En voor ons vrij snel daarna ook.

Voor vandaag stonden Antelope Canyon en Horseshoe Bend dus op de planning. Ik had gelezen dat de Lower Canyon vroeg op de ochtend op z'n mooist is, maar we hadden al vrij snel in de gaten dat 'm dat niet ging worden vandaag. We kwamen een beetje traag op gang. Even wat langer ontbijten buiten in het zonnetje was ook wel fijn. Toch nog even gecheckt of ik nog ergens kaartjes kon reserveren voor de tour, maar dit lukte niet meer online. We besloten om dan maar naar één van de kantoortjes hier in de buurt te rijden. Ook daar waren alle tours van vandaag uit verkocht. We vroegen aan de medewerker hoe we zelf bij de canyon konden komen omdat ik gelezen had dat je daar vaak wel nog terecht kon. Na een beetje zoekwerk vonden we het kantoortje en gelukkig konden we daar inderdaad nog met de tour van 12.00 uur mee, een half uurtje wachten dus. Dat viel ons mee, gezien de drukte hadden we verwacht dat het wel een paar uur zou gaan duren. De canyons liggen samen met nog een aantal andere bezienswaardigheden in het Navajo-

Indianen reservaat. Daarom moet je bij aankomst ook $8 fee p.p betalen. Dat hebben die Indianen goed geregeld. Wat een mensen daar! Ik had vantevoren al gelezen (en dat werd ons vrij snel daarna ook wel duidelijk) dat het een behoorlijk toeristische bedoeling is en dat het een beetje veedrijven is door de canyons. Maar we wilden het toch zien.

We werden opgehaald door een gids en gingen met groepjes van ongeveer 15 personen richting canyon. We hadden bij de kassa nog even gecheckt of het wel te doen was met Nova en dit zou geen probleem zijn volgens de mevrouw achter het raampje. We zagen nog een aantal kinderen in ons groepje, dus dan zal het ook wel meevallen dachten we. Ik had Nova al uitgelegd dat we in een grot onder de grond gingen kijken, net als de kerstmarkt in Valkenburg, maar dan zonder kerstspullen. En zonder kerstman, aldus Nova. En die kerstspullen hebben ze hier wel in de winkel al, alleen niet in de grot, zei ze. Ze had er wel zin in. Na wat veiligheidsinstructies mochten we via een aantal steile trappen afdalen de canyon in. Nova tussen ons in om glijpartijen te voorkomen. De Lower Canyon is eigenlijk een ondergrondse spleet van zo'n 400 meter lang en 34 diep. En door de regen helemaal uitgesleten in de meest bizarre vormen. Doordat het zon nauwe spleet is, schijnt het licht er heel apart in en heb je op iedere plek andere kleuren. Ik had al vaak foto's op internet gezien hiervan en meestal weet je dat die flink bewerkt zijn met photoshop, maar dit was echt precies zoals op de plaatjes. Vanaf de eerste meter zo mooi! Ik denk dat dit het tripje met het hoogste Kodak-gehalte tot nu toe was. We bleven maar foto's schieten. Ik kreeg op een gegeven moment pijn aan m'n nek van het omhoog kijken. Nova vond het ook spannend. Beetje klimmen, op elke hoek even op de foto, zelf af en toe ook een foto maken met mijn camera.. Het was vooral de eerste meters wel echt file-lopen, dus dat stukje over veedrijven wat ik had gelezen klopte wel, maar gelukkig hadden wij een leuke gids die overal de tijd voor nam en ons veel vertelde over het ontstaan van de canyon. Ook hielp hij met het maken van foto's. Hij wist precies op welke stand onze telefoon moest staan om de mooiste foto te maken en kon precies aanwijzen vanuit welke hoek je de beste shots kreeg. Hij heeft zelfs nog een mooie panorama foto van ons gemaakt. Naarmate we wat verder de canyon inliepen, spreidden de mensen zich een beetje zodat het iets minder druk leek. En verder een beetje m'n best gedaan om langs de mensen af te fotograferen. De kunst van het weglaten zeg maar ;) We hebben geweldige foto's gemaakt. Ik denk dat ik vandaag in een uur meer foto's heb gemaakt dan in de afgelopen paar dagen bij elkaar.

Toen we uit de canyon kwamen zijn we na een drankje en snackje meteen doorgereden naar de Horseshoe Bend, zo'n 10 minuten verderop. Dit is een diepe kloof in de vorm van een hoefijzer waar de Colorado-River doorheen stroomt. We hadden allebei een beetje de kriebels om hier met Nova heen te gaan, omdat de kloof zo'n 300 meter diep is en er geen hek of railing omheen staat. Nog maar eens even met Nova de instructies doorgenomen: niet rennen, hand vast houden en geen gekke fratsen zolang we daar zijn. Nadat we de camper op de parkeerplaats geparkeerd hadden, moesten we nog een kwart mijl omhoog lopen via een zanderige weg. Daarna nog een stuk naar beneden en dan zag je de kloof al in de verte. Nova even wat steviger vastgepakt en het laatste stuk heeft ze bij Pascal op de schouders gezeten. Pascal wilde met zijn hoogtevrees toch niet te dichtbij komen, dus dat kwam nu wel goed uit. Hij is met Nova onder streng toezicht op veilige afstand blijven staan. Zo kon ik rustig even wat verderop kijken en mooie foto's maken. Heel cool om te zien! Zo'n gigantisch hoefijzer waar die blauwgroene rivier doorheen stroomt. Ook hier natuurlijk weer veel mede-toeschouwers. Sommige mensen die blijkbaar veel over hebben voor een mooie foto en op het uiterste randje van een steen gingen staan. Nou ik heb het van ietsje meer afstand op de foto gezet... Pascal heeft van een afstandje nog wat foto's gemaakt maar durfde echt niet dichterbij te komen dus heb ik aan een willekeurig iemand gevraagd even een foto te maken. Kunnen we die ook weer afvinken ;)

Toen we terug liepen naar de camper had Nova opeens geen zin meer. Gelukkig was dat snel over toen ze in de camper een ijsje mocht uitzoeken. We zijn daarna weer even naar de Walmart gereden om voor Pascal wat warmer slaap-spul te kopen aangezien het vannacht weer zo koud was. Nova heeft een extra dekentje gekregen. Mét hippe trollen, die zie je hier overal, komt binnenkort een film van. Daar gaan we bij deze dus al heen als ie in Nederland uitkomt, hebben we met haar afgesproken. Mij bleven alweer wat bakspullen aan de vingers plakken. Ze hebben hier zoveel! Spullen die je bij ons alleen in speciale winkels of online krijgt, krijg je hier gewoon in de supermarkt. Ook ben ik sinds vanavond de eigenaar van een echte Crockpot. Een slowcooker. Kost echt niks hier. In Nederland al vaker voor gekeken, maar behoorlijk prijzig, hier nog geen $14. Ik heb me wel ingehouden en de kleinste maat gepakt, geen idee hoe ik hem anders thuis zou moeten krijgen. Nu past 'ie waarschijnlijk wel in m'n koffer.

We hadden Nova beloofd om vandaag ook naar het meer te gaan, dus vanuit Walmart snel de camper op onze plek gezet en richting meer gelopen. Het begon al te schemeren, wat betekent dat het hier ook meteen ijskoud is. Gelukkig waren we zo slim om snel even wat vesten uit de kast te trekken voor we gingen. Nova heeft zich met Pascal even uitgeleefd door stenen en zand in het water te gooien. Ik heb vooral foto's gemaakt van het ondergaande zonnetje. Alles kleurt hier zo mooi roze dan, met die oranje gebergtes op de achtergrond. Het was vrij snel donker, dus we gingen terug naar ons stekkie. Nova moest even ijsjes kijken of de IPod en Pascal maakte in de tussentijd een pannetje spaghetti. Ik zocht alvast wat info op over de route die we morgen moeten rijden en programmeerde de navigatie alvast in. Nova begon zoals de afgelopen avonden weer even tegen te sputteren en had commentaar op Pascals kookkunsten. Waar je haar thuis bijna dagelijks spaghetti zou kunnen voorzetten, is dat hier blijkbaar heel anders. Na veel mokken en tranen moest ze toegeven dat het eigenlijk toch wel lekker smaakte.

Na het eten hebben we samen nog even in onze "cockpit" achter het stuur gezeten. Nova met een spelletje, ik met telefoon. We maken hier nog even goed gebruik van onze WiFi, die kan morgen zomaar weer niet werken. Om 21.00 uur ging Nova mét nieuwe deken haar boomhut in en ik met thee en tablet aan tafel om een verhaaltje te tikken. Pascal deed ondertussen de afwas. Het was een leuke dag vandaag. Benieuwd wat morgen ons brengt. Het einde van onze reis komt langzaam in zicht. San Fransisco lijkt nu al zo lang geleden. We denken er nog maar even niet aan. Morgen op naar de Grand Canyon!

Oh ja... ik probeerde net wat foto's te uploaden hier bij mijn verhaaltjes, maar dit ging alleen één voor één. Dat schiet niet op met zoveel plaatjes. Ik zal morgen nog eens proberen en anders komen er na thuiskomst wat foto's bij

Doei! XX

!