Dag 11 - Zion National Park

Jaaaa daar zijn we weer! Vanochtend waren we vroeg uit de veren. Tenminste Pascal en ik. Nova lag nog in diepe slaap, die hebben we om 07.30 uur echt wakker moeten maken. Niet veel later reden we met de camper richting tankstation. Als eerste nog even bij het Welcome to Las Vegas-bord gestopt. Even snel wat fotootjes gemaakt, met Nova nog in pyjama haha. We waren net op tijd, vlak na ons stopte er een bus Japanners en moest je in de rij staan voor een foto. Eigenlijk onzin om te gaan wachten voor een foto van een bord, maar ik vind dat het een beetje erbij hoort als je in Las Vegas bent. Snel terug gelopen naar Pascal die nog bij de camper was gebleven omdat we niet zo handig geparkeerd stonden. Daarna konden we vertrekken richting Zion National Park. Volgens de navi zou het een kleine 3 uur rijden zijn. Onderweg hadden we alledrie moeite om goed wakker te blijven. We lagen gisteren laat in bed en vanmorgen ging de wekker al vroeg. Toen we een uurtje onderweg waren zei Nova ineens dat ze zich niet lekker voelde. Ik snel naar achteren gelopen, papieren zakje gepakt en net op tijd bij Nova die moest spugen. Gelukkig niet veel, dus de schade bleef beperkt tot een natte pyjama. Alleen het zakje waar ze in gespuugd had, was het zakje waar haar Halloween koekje van een paar dagen geleden in zat. Drama natuurlijk omdat ze over haar koekje had gespuugd. Nou was dat sowieso na 3 dagen niet meer lekker, maar daar was Nova het niet mee eens. Gelukkig was ze snel weer stil en had ze erna weer genoeg praatjes. Voor Pascal even een kopje koffie en toen verder met de reis. Nova en ik zijn samen aan de eettafel gaan zitten en hebben een potje mens-erger-je-niet gedaan. Bij mij werden de luikjes inmiddels steeds zwaarder en uiteindelijk ben ik met mijn hoofd op tafel op het kussen van Nova in slaap gevallen. Ik wilde eigenlijk net alsof doen voor Nova maar dat ging dus even mis. Een half uur later werd ik wakker en lag Nova aan de andere kant op het kussen te knorren. Arme Pascal, die was als enige nog wakker.

Ondertussen was het aan de omgeving wel al duidelijk te zien dat we in de buurt van Zion kwamen. Overal bergen en rotsen in rood en oranje. We waren inmiddels ook al in de 3e staat van deze reis: Utah. Begonnen in Californië, daarna Nevada, nu dus Utah en komende dagen naar Arizona. Toen we eenmaal bij Zion aankwamen, kregen we bij de ingang van de ranger de vraag of wij nog van plan waren om door te reizen naar Bryce en Grand Canyon. Ja dus, dat was wel het plan. Dan moeten we blijkbaar door een tunnel waar we met onze camper wel door kunnen, maar dan past er geen ander verkeer meer door. Je betaalt daarom $15 bij de ingang en zodra je de tunnel in wilt, wordt deze door een ranger tijdelijk helemaal afgesloten voor het overige verkeer. Zo kun je er met de camper doorheen zonder de rest klem te rijden. Prima, ticket gekocht en door naar de parkeerplaats. Met een beetje passen en meten een plek voor de camper gevonden en daarna meteen in de shuttlebus voor een kleine rondrit door het park. Na een paar haltes zijn we uitgestapt omdat we een stuk te voet wilden verkennen. We kozen voor een trail van ongeveer een uur, zodat Nova het ook makkelijk aan zou kunnen. Het pad zou niet te steil zijn en makkelijk toegankelijk over geasfalteerde laden. Makkie. Achteraf bleek het op sommige stukken toch wel stevig bergop te gaan. Wel een supermooie omgeving. Steeds wat verder de bergen in en op een gegeven moment zelfs achter een klein watervalletje langs, om uit te komen bij Lower Emerald Pool, een soort beekje wat nu ver droog stond vanwege het weer. Daarna konden we kiezen: óf dezelfde route weer terug, óf nog een andere trail erachter aan lopen. Nova had helemaal de smaak te pakken van het klimmen en wandelen. Zij wilde nog niet terug. Dus zijn we nog een stuk verder omhoog gelopen. Onderweg kwamen we langs het riviertje een paar keer wat hertjes tegen, en Nova heeft zich bezig gehouden met het zoeken van zoveel mogelijk verschillende dingen: cactussen, rode mieren, gele bloempjes, herfstblaadjes etc. Onderweg kreeg Nova nog van een paar Amerikanen te horen: you're doing a great job, I'm impressed! Omdat ze zo goed aan het lopen was. En trots dat ze was, "Ja ik ben ook wel trots op mezelf dat ik zo goed kan klimmen" zei ze. Hahaha, kleine hiker.

Uiteindelijk kwamen we uit bij een bruggetje vlakbij de bushalte van de shuttlebus. Daar zijn we ingestapt en nog wat verder het park ingereden. We waren het er wel over eens dat dit park veel leuker is dan Yosemite. Terwijl we hier eigenlijk niet zoveel van hadden verwacht. We hebben er zelfs nog even over nagedacht om het uit de route te schrappen. Aangenaam verrast dus. En blij dat we er toch heen zijn gereden.

Onderweg naar de laatste halte zagen we op een paar plekken bergbeklimmers tegen de steile rotsen hangen. Brrr... eng... Onze telefoons waren allebei leeg geraakt onderweg dus we hadden geen idee hoe laat het was. Bleek dat het al 17.15u was! In plaats van een uurtje hadden we dus bijna 3 uur gelopen. De tunnel waar we met de camper doorheen moesten was maar tot 18u open en het duurde met de shuttlebus nog ruim 40 minuten voor we weer helemaal bij de ingang waren. Die tunnel gingen we dus niet meer halen. Dat betekende dat we niet meer door naar Bryce konden. Change of plans... We moesten dus in Zion blijven. De campgrounds in het park waren echter al vol en het visitorscenter was al dicht dus daar konden we niks meer navragen. We zijn maar de camper ingestapt en naar Springdale gereden, het dichtstbijzijnde plaatsje. Het was gelukkig maar een paar minuten rijden vanaf het park, heel wat anders dan Yosemite waar we ruim een uur van het park afzaten. Al vrij snel kwamen we langs een RV-park waar we op de heenweg ook langs waren gekomen. Ik ben even naar binnen gegaan om te checken of er nog plek voor ons was. Oh yes, offcourse kreeg ik te horen. En of we een plekje langs de rivier wilden? Nou uhh, ja doe maar... En zo bleek deze ongeplande overnachting het mooiste campeerplekje tot nu toe te worden. We zitten pal tegen het park aan, tussen de mooie rode gebergtes. Meteen voor onze camping stroomt een riviertje, er staat een picknicktafel meteen aan het water en we hebben een bbq en een plek om een kampvuur te maken. Perfect. Nadat we even naar het winkeltje aan de overkant van de straat waren gelopen, begon het al te schemeren en heb ik nog wat mooie foto's gemaakt. Daar blijf je mee bezig hier. Overal is zoveel te zien. Ik geloof dat de teller inmiddels bijna op 700 staat. Daarna aan de picknicktafel nog een stuk overheerlijke carrotcake gegeten. Echt de lekkerste ooit. Deze verkochten ze in het winkeltje tegenover de camping waar we waren, vers gebakken. Ik ga morgen echt het recept proberen te ontfutselen! Nova wilde nog even naar het kleine speeltuintje, dus dat heb ik met haar gedaan terwijl Pascal de bbq en het kampvuurtje aan probeerde te maken. Toen we terug kwamen hebben we de steaks erop gelegd die we een paar dagen geleden bij de grotere supermarkt hadden meegenomen. En nog wat coleslaw, aardappelsalade en toast erbij gemaakt. Smaakte goed, vooral met die echte Amerikaanse bbq-saus erbij. Die gaat in de koffer mee terug! Toen we klaar waren met eten, hebben we aan het kampvuur met hele lange prikkers marshmallows geroosterd. In het winkeltje hadden we ook spullen gehaald om s'mores te maken: geroosterde marshmallows tussen twee koekjes met een klein stukje chocola ertussen. Nova kende het al, had ze een keer bij Dora gezien :) Ze vond het prachtig om met zo'n stokje boven het vuur te knoeien. Ze heeft er weinig van gegeten, ze vond het vooral interessant om te maken. Inmiddels was het stikdonker. Nova was een beetje hyper aan het worden. De laatste dagen een teken dat ze moe is. Dus die hebben we met enig tegensputteren in bed gekregen en inmiddels slaapt ze. Rust! Het is hier verder overal muisstil. Je hoort alleen af en toe een vuurtje ergens knetteren en soms de generator van een camper aan gaan. Heerlijk hier. We vinden het echt niet erg dat we hier zijn blijven steken. Zo hebben we morgen ook meer kans op een RV-plek ín Bryce Canyon in plaats van erbuiten. Weer op tijd vertrekken dus en hopelijk weer zo'n lekkere dag.

Bye! X

Dag 8 - 9 - 10 Bishop - Death Valley - Las Vegas

Even een verslagje van de afgelopen dagen! Tot nu toe nog niet aan toe gekomen. Best druk zo'n rondreis ;)

Eergisteren reden we na een nachtje slapen weg in Bishop. Dit plaatsje was puur ter overbrugging voor onze doorreis naar Las Vegas. Het was wel een leuke tussenstop. Niet heel veel te doen in Bishop, maar wel echt zo'n typisch Amerikaans plaatsje. Een drukke weg bomvol met alle bekende (fastfood)restaurants. Denny's, Taco Bell, Carls Jr, Wendy's en de Mac natuurlijk. Die vind je hier zo ongeveer in elke straat. En verder nog wat onbekende restaurants. Ik had vantevoren al gelezen dat ze hier ook ergens een Nederlandse bakkerij hadden. Die bleek dus naast ons RV-park te liggen. Hier zijn we 's ochtends dus even een kijkje gaan nemen. Ik kon er weinig Nederlands aan ontdekken, behalve dat ze oliebollen en tijgerbrood verkochten, maar het was wel echt een leuk winkeltje. Heel veel keuze in broodsoorten, gebakjes, donuts, koekjes etc. We hebben even goed ingeslagen voor het ontbijt en de rest van de dag. Het was eigenlijk het plan om vroeg weg te rijden richting Death Valley, maar we kwamen allemaal een beetje traag op gang deze morgen. Beetje uitgeslapen, naar de bakker geweest, op ons gemak ontbeten buiten aan de picknicktafel en nog even gefacetimed met oma en opa. Daarna camper opgeruimd, alles opgeborgen zodat het niet gaat rondslingeren tijdens het rijden en de camper weer volgetankt. Dus tegen de tijd dat we goed en wel richting Death Valley reden was het 13.00u geweest.

De navi gaf aan dat het een uur of 4 rijden was tot aan het Badwater-bassin, het diepste en heetste punt van het park. Nou geloof ik de tijd die de navigatie aangeeft al lang niet meer. We rijden met de Minnie Winnie altijd langzamer dan de maximale snelheid en we stoppen onderweg redelijk vaak. Dus we zagen al aankomen dat het weer tegen de avond zou zijn voor we in Las Vegas aankwamen. Het begin van Death Valley hadden we best snel bereikt. Het gebied is eigenlijk een aaneenschakeling van allerlei verschillende soorten bergen. Heel gek, ik had me hier juist een heel vlak gebied bij voorgesteld. Elk kwartier leek het alsof je een ander uitzicht had. De bergen veranderden steeds van vorm en kleur. Met de temperatuur leek het ook wel mee te vallen. Ik had me voorbereid op schroei-temperaturen maar dat was niet zo. Wel bij de eerste pauze-stop even mijn spijkerbroek verwisseld voor korte broek. Weer de nodige fotootjes geschoten en toen weer doorgereden. We zagen onderweg ook nog 2x een soort van prairiehond of coyote oversteken, die liep daar op z'n gemakje de weg over. Het was echt een lange rit, ik had niet gedacht dat het gebied zo groot zou zijn. In het begin waren de uitzichten echt supermooi, maar na een paar uur begon het wel te vervelen. We waren alledrie moe van het rijden en wilden gewoon graag richting Las Vegas om daar een beetje op tijd aan te komen. De weg uit Death Valley trok zich zó lang! Toen we eindelijk in de buurt van het Badwater-bassin kwamen, besloten we om daar niet meer heen te rijden. Dit was weer 17 mijl van de route af, heen en ook weer terug. En aangezien het met de temperatuur ook nog steeds meeviel, was het waarschijnlijk toch niet zo spectaculair. Ik had altijd al eens willen ervaren hoe het is op één van de warmste plekken op aarde. En ik had Nova thuis al verteld dat het daar zo warm kan worden dat je een eitje op straat kan bakken. Dit wilde ze natuurlijk wel proberen. Het zag er alleen naar uit dat dat met deze temperatuur niet ging lukken, en Nova lag inmiddels te tukken achterin. Dus doorrijden richting Las Vegas dan maar. Het begin al snel te schemeren en we hadden nog best een flink stuk voor de boeg. Wel mooi om in dat gebied te rijden als het avond wordt. Zelfs Nova was onder de indruk van de kleuren in de lucht.

Toen we eenmaal uit Death Valley-gebied waren, moesten we nog een kleine 2 uur rijden naar Vegas. Pascal was inmiddels gaar van het rijden, en het was al redelijk donker. We waren in elk geval wel weer wat meer in de bewoonde wereld, daar was ik wel blij om. Ik zag het niet zitten om in het donker door die vlakte te rijden. Nog een flink stuk over de Highway gereden en opeens zagen we in de verte een zee van lichtjes opdoemen. Dat was dus Las Vegas. Leuk om dit zo in het donker te zien! En wat is die stad groot!

In de stad was het nog even goed zoeken naar ons RV-park. De naam stond een beetje onduidelijk aangegeven waardoor we uiteindelijk 3 rondjes door de stad hebben gereden voor we er waren. Bleek dat we eigenlijk de eerste keer al goed zaten maar wij dachten dat dat een ander RV-park was vanwege de naam die erbij stond. Toen we eindelijk op onze plek stonden, had Pascal geen fut meer om nog wat te gaan doen. We hebben de stoeltjes en tafel buiten uitgeklapt en hebben broodjes hotdog gemaakt. Daarna met Nova nog even een potje Bingo gedaan en toen zijn we gaan slapen.

De volgende ochtend wilden we een rondje over the Strip lopen, het gedeelte van Las Vegas waar het allemaal gebeurt. De meest luxueuze hotels liggen hier en er is op elke hoek van de straat iets te doen. Omdat the Strip erg lang is, hadden we geen zin om het helemaal te lopen. Leek ons ook niet te doen met Nova. Ons RV-park hoort bij het Circus Circus Hotel en ligt helemaal aan het begin van the Strip. Tot aan het laatste hotel is wel een paar kilometer lopen. Voor ons hotel stopte een bus die om de zoveel minuten een stop maakte op the Strip. Voor niet veel geld kon je een kaartje voor 24 uur kopen, dit hebben we dus gedaan. We hebben ons helemaal aan de andere kant laten afzetten, bij het Mandalay Bay hotel en zijn toen weer richting ons hotel gaan lopen. Wat een gekkenhuis is het hier! Wel op een leuke manier. Het ene hotel u's nog patseriger dan het andere. Het Mandalay Bay heeft een aquarium met haaien, het New York New York Hotel heeft een eigen achtbaan, The Venetian heeft grachten met gondels. Noem maar op, je kunt het zo gek niet verzinnen. Ik had Nova thuis al verteld dat er hier ook een hele grote M&M winkel was met M&M's in alle kleuren van de regenboog. Die moesten we natuurlijk meteen zoeken. Een hele grappige winkel. Vier verdiepingen vol met M&M spul. Wel helemaal over the top natuurlijk, maar ja dat is hier met alles. Het is net een grote kermis. We hebben alledrie ons eigen zakje M&M's gevuld. Veel te veel natuurlijk, we sloegen achterover toen we moesten betalen haha. Daarna weer verder the Strip af. Bij Manadaly Bay waren ze met race-auto's aan het scheuren, daar hebben we even gekeken. Toen nog even staan gapen naar de achtbaan bij NYNY. Nova had inmiddels een levensgrote Olaf en Pokémon gespot. Die zouden we daarna nog heel vaak tegen komen. Overal kom je verkleedde figuren tegen waar je voor een klein bedrag mee op de foto kan. Pikachú, Olaf, Spiderman, Darth Vader en Chewbacca. Een een hoop lui met wat minder kleding aan, gebodypaint of met wat glittersteentjes hier en daar geplakt. Gelukkig had Nova daar wat minder oog voor. Toen we pijn aan de voetjes kregen, wilden we even gaan zitten. We waren toen toevallig vlakbij Planet Hollywood, waar ook het Rainforest Café zit. Dit is een restaurant ingericht al jungle, met overal bewegende dieren, dierengeluiden en soms ook "net echt" onweer. Nova had dit in SF al geschoten maar toen kwam het niet goed uit. We hadden haar toen al beloofd het hier wel te doen. Mooi plekje uitgezocht vlak naast een grote olifant. Ze heeft haar ogen uitgekeken, ze vond het erg leuk. Haar eten heeft ze amper aangeraakt, maar verder was het top. Ons eten smaakte ook goed en de voetjes konden even pauze nemen.

Na het eten zijn we verder gestrompeld richting wat winkeltjes. Ik wilde graag nieuwe Adidas gympen en Pascal was ook op zoek naar een bepaald merk schoenen. Allebei niet geslaagd helaas. De prijzen vallen dit keer sowieso erg tegen. Paar jaar geleden in New York stond de dollar heel gunstig, toen hebben we flink ingekocht. Nu is 1 dollar bijna gelijk aan 1 euro. Dan kunnen we het net zo goed thuis kopen.

Na de winkeltjes nog wat hotels bekeken. The Venetian met echte gondels, een hotel met replica Eiffeltoren en nog veel meer. Elk hotel lijkt wel een attractiepark op zich. Gigantische shoppingmalls liggen er soms in. Wat ons vooral opvalt hier is dat bijna iedereen met alcohol over straat loopt. En dan niet gewoon een flesje bier ofzo. Nee, echt cocktails in literbekers, gigantische slushpuppy's met alcohol of grote plastic bekers met bier. Het is hier ook bloedheet, te merken dat je in de woestijn zit. Maar het is goed uit te houden als je af en toe ergens de hotels met airco in gaat. Rond een uur of 17u zijn we terug naar onze camper gegaan. Bijna de hele strip gelopen, alleen de laatste 2 haltes met de bus. Nova heeft ook flink gestapt, zonder al te veel gemiemel. Denk dat ze zoveel te zien had, dat ze er niet aan dacht dat ze moe was. Bij het RV-park heeft ze nog heel even in het mini-speeltuintje gespeeld. Toen zagen we ernaast een zwembad voor RV-gasten. We hadden al eerder een zwembad gezien, maar dit was alleen voor gasten van het hotel. Nova had wel zin om even te plonsen, dus snel zwemkleren aan gedaan en even in het zwembad gelegen. Omdat het al tegen de avond was en het hier in Vegas altijd heel hard waait, was het nog best fris. Maar ik geloof dat wij daar vooral last van hadden. Nova lag meteen te spartelen. Het zwemmen gaat haar ook al goed af. Er lag ook een ander Nederlands meisje in het water, die was ook blij dat ze even in haar eigen taal kon praten met iemand. Samen hebben ze nog even met een bal gespeeld en toen was het weer tijd om eruit te gaan. In de camper hebben we ons even gedoucht en daarna zijn we weer terug naar the Strip gegaan. Het busje stond om onverklaarbare reden stil, dus zijn we maar weer gaan lopen. Ik wilde even naar de Abercrombie&Fitch store, maar die bleek al dicht te zijn. Nova wilde graag naar de fonteinen bij het Bellaggio Hotel kijken. Dat was nog best een eind lopen en tegen de tijd dat we er eindelijk waren was de show net afgelopen. Gelukkig komt die show daar 's avonds vrij vaak achter elkaar, elk kwartier ofzo. We zijn even wat drinken gaan halen en daarna weer terug gelopen. Uiteindelijk hebben we de fonteinenshow 3x gekeken. Was heel mooi. Nova vond het ook leuk. Ze kijkt hier in Las Vegas sowieso haar ogen uit, het is net één grote kermis hier. Overal is wel iets geks te zien. Toen we hier vanmiddag liepen vroegen we ons even af of het in de avond wel kleuter-proef zou zijn, aangezien ze toen al allemaal aan de alcohol waren. Gelukkig hebben we daar 's avonds eigenlijk niks van gemerkt. Nova wilde nog een keer naar de gondels kijken en daarna zijn we weer naar de bushalte gelopen. We waren kapot alledrie. Zoveel gelopen vandaag. De stappenteller van Pascal gaf 34.000 stallen aan. Kun je nagaan hoeveel dat er voor Nova zijn geweest. Ik was zo slim om vanmiddag weer m'n manke teen tegen de stoeprand te stoten, dus ik was ook blij dat ik de voetjes hoog kon doen. We zijn allemaal vrij snel gaan slapen. K.O.

Vandaag zouden we eigenlijk aan het einde van de ochtend richting Zion Ntl. Park gaan rijden, maar omdat we alledrie even toe waren aan nog een dagje rust, hebben we besloten om hier nog een extra nacht te blijven. Nou hebben we niet echt veel rust gehad gisteren, we hebben ons echt platvoeten gelopen, maar in elk geval even geen lange autoritten. We wilden nog een dagje langs de shoppingmalls, dus dat hebben we gedaan. Ik had keurig om 8u de wekker gezet, maar daar zijn we dus allemaal doorheen geslapen. Om 9.30u zijn we opgestaan, ontbijtje gedaan en een uur later weer richting bus gewandeld. Nog steeds met pijnlijke voeten van gisteren. Eerst zijn we weer richting Strip gereden om toch nog even naar de Abercrombie store te gaan. Daar heb ik een mooie trui gekocht en Nova heeft ook 2 leuke truien gekregen. Pascal heeft zijn lievelingsgeurtje daar gekocht, kan hij weer even vooruit. Nog een paar andere winkels binnen gegaan en daarna een reuzebeker fruitsap voor papa/Nova en een Starbucks pumpkin spiced latte voor mij, mmmm... Terug naar de bus en toen de andere kant op richting het North Premium Outlet. Nova schoot als eerste meteen de Disneywinkel. Daar even rondgeneuzd en alvast een cadeautje voor de verjaardag van Lotus gekocht (nu we er toch waren haha..) Nova had het liefst de hele winkel leeggekocht, maar uiteindelijk hebben we haar kunnen ompraten dit te bewaren tot Disneyland. Tussendoor hebben we even wat gegeten bij een grote foodcourt. Pascal en ik noedels met kip en garnalen, Nova een pizzapunt. En verplicht een stukje broccoli. Zo weinig groenten als de laatste week heeft ze nog nooit gehad.

Uiteindelijk hebben Pascal en ik toch nog schoenen gevonden. Ik een paar Adidasjes en Pascal blitse Nike sneakers. Daarna zijn we terug naar de bushalte gelopen om door te gaan naar onze volgende stop: Fremont Street. Dit is een stukje van het oudere Las Vegas waar ze over een lange straat een grote soort van koepel hebben gemaakt met allemaal licht en lampjes erin. Daar worden filmpjes enzo op afgespeeld en er wordt op verschillende plaatsen muziek gemaakt. Wij vonden het een beetje tegenvallen. Iets te lawaaierig en ook niet echt geschikt voor Nova. Beetje te hoog blote-lijven-gehalte. Ze had een man gezien die van die ballonfiguren maakte, daar moest en zou ze er ééntje van hebben. Oké, ballonnetje gehaald bij die meneer, een beetje een kerstman-achtige dikzak. Toen we iets later terug kwamen lopen stond diezelfde vent in z'n blote kont z'n ballonnen te maken... We waren er snel uitgekeken. Leuk om gezien te hebben, maar niet zo ons ding. Er was trouwens wel een zipline waar je boven de mensen uit, van de ene naar de andere kant van de straat kon "vliegen". Dit leek mij wel leuk om te doen, maar $45 voor een ritje van nog geen 2 minuten vond ik iets teveel van het goede.

We zijn vervolgens weer naar de bus gelopen en daarna uitgestapt bij de Stratosphere Tower vlak bij ons hotel. Dit is de hoogste toren van Las Vegas. Het is een hotel met bovenop de toren een paar hele enge attracties. Een achtbaan, een bungeejump en nog twee attracties waarbij het lijkt alsof je over de rand van de toren wordt gelanceerd. Ik heb dit al vaker op internet gezien en wilde wel graag zo'n ritje doen maar ook dit was weer erg duur (zoals bijna alles hier). $25 alleen al om de toren op te mogen, terwijl Pascal niet eens ergens in wilde. Dat vonden we toch te veel. We zijn toen op de onderste verdieping gaan eten bij Roxy's Diner. Dit had ik thuis al opgezocht. Het is een echte Amerikaanse diner in fifties stijl. Rode keren bankjes, menukaart op een oude krant en bediening in ouderwetse pakjes. Heel leuk. Pascal bestelde een hamburger en ik een chili-cheese dog. Ik wilde eens iets typisch Amerikaans proberen. Nou dat was dit wel.. Qua smaak en ook qua formaat haha. Maar het was weer erg lekker. Nova wilde een kommetje pasta, daar heeft ze redelijk van gegeten. Ze had echter weer meer interesse in de kleurplaat die ze erbij kreeg. Na het eten wilde ik met Nova een ijsje delen. Ik bestelde een sundae met hot fudge saus. Nou dat hebben we geweten haha. Er kwam een coupe ijs op tafel waar je met 4 personen van kon eten. Zelfs met zo'n ouderwetse rode kers erop. Toen begon de ober ook nog hele swingende fifties-liedjes te zingen. Echt leuk, leek wel alsof we in Grease of Happy Days zaten. Nova heeft ook goed mee-geswingd. We konden na het eten bijna naar buiten rollen. We zagen vanuit de verte de bus al staan maar hadden geen zin om te rennen. We zijn er zo snel mogelijk naar toe gelopen. Toen we er bijna waren gingen de deuren dicht, maar uiteindelijk mochten we toch nog instappen. Volgens de buschauffeur alleen omdat ie zag dat we "that shortie" bij ons hadden. Heeft Nova ons toch weer een half uur wachten bespaard. Terug bij het hotel zijn we neergeploft. Nova snel even opgefrist en in haar boomhut gelegd en wij nog even ons plan voor morgen doorgenomen en dit verhaaltje geschreven. We willen morgen vroeg vertrekken (ja dit keer echt!) en even tanken en het Welcome to Las Vegas-bord opzoeken. Daarna doorrijden naar Zion National Park, korte sight seeing-route doen en dan richting Bryce Canyon rijden om daar 2 nachten te blijven. Hopelijk dit keer wel voor het donker. Als onze WiFi het daar doet, maak ik er een nieuw verslagje. Zo niet, dan tot over een paar dagen!

Groetjes!! X

Dag 7 - Yosemite/Bishop

Gisteren hadden we niet in de gaten dat we eigenlijk aan de verkeerde kant van Yosemite het park verlaten hadden. Het park is zo enorm groot dat je niet zomaar even naar de andere kant rijdt. Om richting Death Valley te gaan moesten we dus óf helemaal onderlangs Yosemite gaan en dan weer omhoog, óf we moesten toch weer door het park gaan en via de Tioga Pass rijden. Pascal wilde dit een paar dagen geleden eigenlijk liever niet omdat we dan voor die zoveelste keer over die steile slingerweg moesten. En bovendien ligt de Tioga Pass nog hoger, op zo'n 9000 ft, en met zijn hoogtevrees... je snapt het... Maarrr, omdat we de weg onder Yosemite langs eigenlijk allebei niet kenden, niet wisten of daar iets te zien was en deze ook nog eens ruim 8 uur rijden was, werd het uiteindelijk toch de Tioga Pass. Dit is een route door de bergtoppen heen, heel hoog en heel mooi. Vaak is het in deze tijd van het jaar al afgesloten ivm sneeuwval, nu was het nog open. En we hebben geen spijt gehad van deze route. Wat een mooi stukje Amerika! Bergen zover als je kunt kijken, hoe hoger we kwamen, hoe mooier het uitzicht. En ja, ook nu weer regelmatig zo stijf als een plank in de camper gezeten. Wat was het hoog!! We hebben nét niet de 10.000 ft. aangetikt, dat is ruim 3,5 km hoog. Op een aantal plekken zijn we gestopt om het uitzicht even in ons op te nemen en foto's te maken. Zo mooi hier! Iedereen heeft het meestal over de Valley maar dit vonden wij veel mooier. Ik heb de halve rit op het puntje van m'n stoel gezeten omdat ik vastbesloten was een beer te spotten. Als er zoveel beren in Yosemite leven, moeten we er vast ééntje tegenkomen dacht ik zo.. Helaas, geen beer gezien.

Toen we net vertrokken richting Tioga Pass kwamen we nog langs de Tuolumne Grove. Ik heb hier vaker over gelezen maar eigenlijk verder niet meer aan gedacht. Het is een gedeelte van Yosemite waar Sequioa bomen voorkomen. Die gigantische reuze-bomen. Die hadden we nog niet gezien. Het gedeelte in Mariposa waar ze ook staan, was dit jaar afgesloten ivm onderhoud. We hebben snel de camper geparkeerd en zijn het bos ingegaan. Eerst een flink stuk gelopen om daarna bij het begin van de grove aan te komen. Al snel zagen we de eerste Sequoia boom. Wat zijn die groot!! En breed!! Ik denk dat je met een man of 6 eromheen kunt gaan staan en elkaar dan nog niet kunt vastpakken, zo breed. Onmogelijk ook om ze op 1 foto te krijgen, ze zijn echt torenhoog. Wel heel leuk om te doen met Nova. Toen we net aan de wandel waren, wilde ze eigenlijk al snel niet meer lopen, maar zodra de grote bomen in zicht kwamen was ze weer helemaal fit. Er was een Sequoia die ongevallen was en er al jaren zo lag, dan zie je pas hoe lang zo'n ding is. Ook een Sequoia die omgevallen en waarvan de stam van boven tot onder helemaal uitgehold was, kon je dus zo door de stam van de boom heen open. Nova hoefde zich amper te bukken. Ze aarzelde eerst een beetje maar durfde daarna samen met mij de uitgeholde boom in te lopen. Best donker, en wat spinnenwebjes hier en daar, maar wel leuk. Zij vond het zo leuk dat ze daarna nog een keer alleen is teruggelopen. En trots dat ze was dat ze dat durfde. Verderop stond nog een enorme boom met een gat in de stam waar je bijna met een auto doorheen kon rijden. Alleen het gat in de boom was al 138 jaar oud. De bomen zelf zijn ruim 3000 jaar oud. Bizar. De denneappels van deze bomen waren groter dan Nova's hoofd! Jammer dat je ze niet mee mocht nemen. Nova heeft al grootste plannen voor haar eerste spreekbeurt op school haha.

Uiteindelijk moesten we dezelfde route weer terug naar de parkeerplaats lopen. Een pittige wandeling, stevig bergop. Nova was moe, maar heeft toch alles zelf gelopen. Zal in totaal wel zo'n 5-6 km zijn geweest. Onderweg weer wat hertjes gezien en op de parkeerplaats nog even een kort praatje met de ranger gemaakt. Was echt een leuk, ongepland uitstapje.

Aan het einde van de Tioga Pass wilden we in eerste instantie naar het plaatsje Independence gaan, om hier te overnachten en daarna doorntje rijden naar Death Valley en Las Vegas. Dit is in 1 rit vanuit Yosemite echt te ver. Omdat we onderweg vaak gestopt zijn en nog bij de Sequioa's zijn geweest, was het weer bijna donker en hadden we nog ruim een uur te gaan tot aan Independence. Daarom besloten we om een dorpje eerder te stoppen, in Bishop. Daar zitten we nu dus. De wat oudere eigenaren van de camping waren in eerste instantie wat aan het mokken dat "al die Europeanen" altijd maar onaangekondigd komen. Maar uiteindelijk hadden ze wel een plekje voor ons en Nova mocht een klein speeltje uitzoeken. Een Bingo-spel wat we daarna in de camper gedaan hebben. Omdat deze straat echt bomvol zat met typisch Amerikaanse restaurants en diners, zijn we buiten de deur gaan eten. Hebben we deze vakantie nog amper gedaan eigenlijk. We wilden iets typisch Amerikaans en zijn aan de overkant van de straat bij een Texaans restaurant gaan eten. Heerlijk vlees met barbecuesaus, coleslaw, mac 'n cheese en cornbread. Was echt heel lekker. Morgen weer op pad, om daarna even 2 nachten op dezelfde plek te blijven in Las Vegas. Ook wel lekker. Ik werd vannacht even wakker en wist niet eens meer op welke camping we nou lagen. We hebben er ondertussen al aardig wat gehad. De afgelopen dagen waren soms wel even stressen omdat niet alles liep zoals gepland, rijden met camper was erg onwennig voor Pascal en we moesten even in het ritme komen. De eerste week was gewoon de warming-up voor de komende weken ;) Vandaag ging prima, rest van de week is alles al ver geregeld dus dat komt ook wel goed. Van vanmorgen bij de supermarkt de campervoorraad weer goed aangevuld. En misschien ga ik morgen zelf een stukje rijden in de camper, dat durf ik nu wel aan. De wegen zijn normaal hier en het is niet zo druk. Ik heb gisteren al een klein (heel klein) stukje geoefend op de parkeerplaats.

We zijn heel benieuwd naar Las Vegas. Lijkt me zo fout, maar wel leuk. En Nova wilt in Death Valley een eitje bakken op de motorkap van de camper haha, ben benieuwd of dat gaat lukken.

Groetjesss! X

Dag 6 - Yosemite National Park

Vandaag had ik extra vroeg de wekker gezet omdat ik meteen zodra het licht werd naar buiten wilde, in de hoop dat wat diertjes te kunnen zien. Die diertjes waren er helaas niet want er waren al best veel mensen wakker op de campground. We hebben ons aangekleed, snel een ontbijtje gedaan en zijn toen op pad gegaan. Vlakbij onze plek stopte de shuttle-bus, deze rijdt naar verschillende plekken in het park. We zijn bij het visitorscentrum uitgestapt om wat meer informatie te vragen. Daarna hebben we met Nova een klein stukje gewandeld. De bergen in Yosemite zijn er gigantisch en sommigen hebben hele aparte vormen. Echt een walhalla voor bergbeklimmers. Nova had er vandaag niet zo'n zin in, na 10 minuten was ze al moe en wilde ze niet meer lopen. Omdat we om 10u terug moesten zijn bij de campground om nog een overnachting te regelen, hebben we het maar kort gehouden en zijn we met de shuttle-bus weer terug gegaan. Tijdens het wandelen hebben we trouwens een stuk of 7 herten gezien, die lopen er gewoon rond. Ook lopen er veel eekhoorns, rondom de tent zagen we ze regelmatig rondscharrelen.

De ranger kon ons helaas niet aan een extra overnachting helpen, alles was volgeboekt. We konden wel op de wachtlijst gezet worden voor als er annuleringen waren. Ik ben met Nova dus maar even naar de campground reservations gelopen om dat te vragen. We werden op een lijst gezet en moesten om 15u komen om te kijken of er iets vrij was. In de tussentijd zijn we met de camper door het park een lange route gaan doen langs alle viewpoints. Eigenlijk zie je overal waar je kijkt enorme rotsen, dus het was me niet altijd helemaal duidelijk welke rotsen het waren, ze hebben namelijk allemaal een naam. De 2 bekendste zijn El Capitan en de Halfdome, die hadden we al gezien vanaf de campground. De watervallen waren helaas al bijna opgedroogd, die zijn vooral in de lente heel groot maar nu niet meer. Tegen 15u zijn we terug gereden om te kijken of we nog geluk hadden met onze overnachting, maar helaas.. alle reserveplekken waren vergeven. Dat betekent dat we dus op zoek moesten naar iets anders voor de komende nacht. We hadden eigenlijk nog naar Glacier Point gewild, dat is een viewpoint waar je over de gletsjertoppen en de vallei uitkijkt, maar omdat we dan ook weer een flink stuk slingerweg omhoog moesten met de camper waren we bang dat we dan in het donker terug moesten rijden op zoek naar een campeerplek voor de nacht. Daarom dus geen Glacier Point, heel jammer want het schijnt erg mooi te zijn, maar omdat we vandaag even off-route waren gegaan, waren we al langs supermooie plekjes gekomen. En tot nu toe vinden wij die rustigere plekken ook het mooiste. Hoe mooi Yosemite ook is, het is er ook erg druk. Zo'n mooie omgeving, maar de bussen en campers rijden en af en aan.

Rond 15.30u nog een klein stukje sightseeing-seeing gedaan en weer hertjes en veel eekhoorns gezien. Weer een hele rit over een steile bochtige weg. Pascal heeft deze weg nu al een paar keer gereden en wordt er steeds handiger in. Op weg richting de uitgang van het park ben ik maar eens gaan bellen naar andere campings. Ik had bij de campground reservations een lijst met campings buiten het park gekregen. Helaas is het zo dat je in Yosemite echt nergens bereik hebt. Dus bellen lukte echt niet. Na een half uurtje leek het even te lukken alleen viel de verbinding steeds weg. Ik geloof dat de mevrouw aan de andere kant van de lijn snapte wat mijn vraag was en ze kon me nog snel uitleggen waar we heen moesten. Dus op naar KOA Mariposa, ons verblijf voor de komende nacht. Een klein uurtje van Yosemite vandaan. Het plekje wat we daar kregen was niet heel bijzonder maar wel oké. Gisteren hadden we voor het eerst ons zonnescherm en de slide-out geprobeerd (uitschuifbaar deel van de keuken, heel cool!) Nu dus weer gebruik van gemaakt en aan de grote picknicktafel zelfgemaakte wraps met pulled pork (die was dan wel weer kant-en-klaar) en sla gegeten. Daarna Nova nog even uitgelaten in het speeltuintje op de camping en toen was het alweer donker. De dag gaat zo snel hier! Gelukkig deed de WiFi het op deze camping best goed, dus zijn Pascal en ik de rest van de avond bezig geweest met de rest van de route. Ik heb meteen alvast 2 campings vooruit geboekt en van alles waar we heen willen de adressen genoteerd zodat we die in elk geval bij de hand hebben als onze telefoons het weer niet doen. Geeft toch iets meer rust. Morgen gaan we verder op pad, het plan is om door de Tioga Pass te rijden en zo langzaam richting Death Valley en Las Vegas te gaan. En ik heb nog steeds geen beren gezien, wie weet morgen! :)

Doei! X

Dag 5 - Yosemite National Park!!

Vandaag stond iets op het programma waar we heel veel zin in hadden: Yosemite National Park. We hebben gisteren even getwijfeld of we nog een nacht in Monterey zouden blijven maar uiteindelijk besloten om toch vandaag te vertrekken. We waren al een nacht langer dan gepland gebleven en als we nu nog een nacht er achteraan plakten waren we bang dat we met de rest van de planning in de knoei kwamen. Er komen nog zoveel dingen leuke dingen, zonde om die te moeten afraffelen. Dus op tijd vertrekken en op naar Yosemite!

Yosemite is een park dat bestaat uit gigantische bossen met enorme rotsen, watervallen en nog meer moois. Hoewel ik me hier heel erg op verheugde, heeft het me de afgelopen dagen ook behoorlijk wat grijze haren bezorgd. Het vinden van een kampeerplek in dit park schijnt vrijwel onmogelijk te zijn. Het park zelf is echt gigantisch groot, met in het midden Yosemite Valley, zoals de naam al zegt een grote vallei midden tussen de gebergtes in. In de Valley zijn 3 campgrounds: Upper Pines, Lower Pines en North Pines. Verder nog een aantal plekken waar je alleen met tent mag staan en verspreid over de rest van het park nog wat campgrounds waarvan er een aantal al gesloten waren vanwege het seizoen. Nou had ik van tevoren al goed mijn huiswerk gedaan dus ik wist dat de campgrounds in het park gigantisch populair zijn. Zo populair dat je ze alleen 5 maanden vooraf via een speciaal reserveringssysteem kunt reserveren. Dat had ik dus niet gedaan omdat ik toen nog geen idee had welke dagen we daar zouden zijn. Heel soms komen er tussendoor plekjes vrij maar die zijn dan binnen een paar minuten weer weg. Nou kreeg ik een paar weken geleden thuis op een idioot tijdstip opeens een ingeving. Ik dacht laat ik eens kijken op die reserveringssite.... en ja hoor, na enig zoeken lukte het me om voor 2 nachten een plekje te bemachtigen op Upper Pines. Ik helemaal blij, Pascal wakker gemaakt en de rest van de nacht niet kunnen slapen omdat ik zo hyper was. Om de volgende ochtend tot de conclusie te komen dat de plek die ik geboekt had niet groot genoeg was voor onze camper. De plek was voor max. 24 ft terwijl onze camper bij navraag tussen de 27 en 31 ft zou zijn. In eerste instantie niet meer aan gedacht om m'n reservering te annuleren en naderhand bedacht ik me dat ik dat wel zou doen zodra we de camper hadden en ik de precieze maat wist. In de tussentijd heb ik op internet gezocht naar andere campgrounds in de buurt van Yosemite, maar daar werd ik ook niet veel wijzer van. Dusss... de afgelopen dagen werd ik een beetje onrustig omdat ik nog steeds niks gevonden had. Op internet kon ik niks vinden. Alles was óf vol, óf te ver weg óf niet voor campers geschikt. Je moet je voorstellen dat het vanaf de ingang van het park tot in de Valley nog een klein uur rijden is over smalle bochtige wegen. Dus als je dan ook de camping nog een uur van het park verwijderd hebt, wordt het wel erg ver. Ik besloot maar eens contact op te nemen om te checken hoe het met mijn reservering zat en of ik het om kon zetten naar iets anders. De eerste nacht was ik sowieso kwijt omdat we een nacht langer in Monterey waren gebleven. Tig keer gebeld en verschillende berichtjes ingesproken maar helaas niet terug gebeld. Dus we zijn er maar gewoon naartoe gereden in de hoop toch nog iets te kunnen vinden.

De navigatie gaf aan dat het 3,5 uur rijden was. Daar heb ik maar een uur bij opgeteld voor pauzes onderweg en waarschijnlijk wel weer een keer verkeerd rijden, dus we waren wel voorbereid op een langere rit. Dat werd uiteindelijk een hele lange rit. Om 08.00u vertrokken in Monterey en om 16.59u waren we op plaats van bestemming! Wel regelmatig gestopt onderweg en inderdaad weer een paar keer verkeerd gereden, camper getankt en nog ergens kunnen pinnen omdat creditcard het nog steeds niet doet. De rit er naartoe was wel leuk, heel veel verschillende uitzichten. Van de stad door naar het platteland, echt Amerikaans met ranches en dikke trucks, typische kleine, ouderwetse stadjes tot uiteindelijk in de bergen. Het stuk door de bergen was supermooi! Ik heb me nooit beseft dat Yosemite zo hoog gelegen is. Hoe verder we de bergen in reden, hoe steiler de weg werd. Op een gegeven moment gaf een bord aan dat de weg de komende 8 mijl erg slingerig zou zijn. Nou en of dat zo was. De ene haarspeldbocht na de andere, en dat op ruim 5000 mijl hoogte (dat is zo'n 1700 km.) En dan geen vangrail aan de zijkant, nee gewoon een diepe afgrond. Het uitzicht was echt geweldig maar we durfden allebei nauwelijks te kijken, het was zo hoog! Pascal krijgt sowieso nog steeds de zenuwen als ie in ons gevaarte moet rijden, tel daar zijn hoogtevrees bij op en je snapt hoe hij erbij zat. En ik zat zelf ook met samengeknepen billetjes ernaast haha. Maar goed, hij heeft Minnie Winnie toch keurig naar de top weten te sturen. Ondanks wat geknoter af en toe gaat het rijden hem prima af.

Bij de ingang van Yosemite hebben we meteen een pas gekocht waarmee we toegang hebben tot alle nationale parken. Die gaan we de komende tijd nog wel nodig hebben. De ranger bij de ingang vertelde ons dat alle campings vol waren behalve ééntje maar daar mochten alleen tenten staan. Ze adviseerde ons om gewoon naar Upper Pines te rijden en te informeren wat de mogelijkheden waren. Tot 17u zou er iemand bij de campground reservations aanwezig zijn. Snel die kant op gereden, weer verkeerd gereden natuurlijk, om om klokslag 16.59u daar binnen te stappen. De man vertelde ons dat het waarschijnlijk niet zo'n probleem was dat onze camper wat groter was, we konden hem dan wat schuiner parkeren en dan zou het vast lukken. Ik maakte even een vreugdedansje, hebben daarna snel ons plekje opgezocht en met een beetje passen en meten kregen we de camper precies op z'n plaats. En wat voor een plaats! Ik snap wel waarom deze plekjes zo gewild zijn. Je staat tussen metershoge pine-trees met om je heen joekels van bergen. Heel mooi. En voor het eerst ook echt het camperen zoals ik me dat deze vakantie had voorgesteld. Geen saaie parkeerplaats, maar lekker midden in het bos. Picknicktafel erbij, Pascal maakte meteen een kampvuurtje, voor het eerst eens zelfs een prutje gekookt en dat lekker buiten opgegeten. Nova zei tijdens het eten: "weet je wat ik niet zo leuk aan dit land vind? Dat ik dit eten niet zo lekker vind.. " Haha nou dat ligt niet aan het land maar aan het feit dat het kant-en-klare ravioli was die ik alleen hoefde op te warmen :D

Alles wat enigszins eetbaar is of lekker ruikt, dus ook toiletspullen, moet trouwens in een speciale bear-box naast de camper. Een grote ijzeren kast met slot. In Yosemite leven veel beren en ze schijnen een heel goed reukvermogen te hebben. Het gebeurt regelmatig dat er 's nachts auto's' worden open gebroken omdat ze op zoek zijn naar eten. Dus daar zijn ze heel streng in, je mag niks in auto, tent of camper bewaren. Omdat we pas laat op de dag aankwamen hebben we niet heel lang buiten kunnen zitten. Om 19u is het echt pikkedonker. Ik heb nog even met het campinglampje buiten aan tafel gezeten maar vond het uiteindelijk toch niet zo'n geruststellend idee dat er zomaar een beer achter me kon staan haha, ben dus maar snel binnen gaan zitten. Morgen willen we op tijd eruit om het park te verkennen en hopelijk nog een extra nachtje te kunnen bemachtigen.

Tot snel! X

Dag 4 - Salinas/Monterey

Vandaag even rustig aan. De afgelopen dagen zijn we zoveel op pad geweest dat we nu even rustig wilden opstarten. De koffers uitpakken, alle spullen een plekje geven en dan boodschappen doen om de camper eens goed te vullen. We hebben de afgelopen dagen zo slecht gegeten, we zijn echt toe aan normale ontbijtjes en iets wat we tussendoor te eten kunnen maken. Pascal had op weg hierheen een aantal winkels zien liggen, waaronder een grote supermarkt met veel groenvoer. Die zie je hier niet zoveel. Nadat we allemaal wakker en aangekleed waren, liepen we richting de supermarkt, Trader Joe's. Nova was vanaf de eerste seconde dat ze wakker was al helemaal hyper en ze kon zich in de winkel niet echt gedragen. We zijn zo snel mogelijk richting kassa gegaan. We vroegen nog of we met Nederlandse pas konden betalen, ja hoor geen probleem. Nou helaas, dat ging dus toch niet. Creditcard deed het ook niet en een geldautomaat was niet in de buurt. We konden de boodschappen laten staan en Pascal is naar een winkelcentrum verderop gelopen om daar geld te pinnen. Dat duurde wel even. Daarna de boodschappen opgehaald en met volle tassen terug naar de camping gelopen. Voordat Pascal ging pinnen stonden wij nog even te kibbelen over wat te doen ( ja, allemaal in ons beste humeur die dag...) toen er een man langs kwam lopen die blijkbaar het hele voorval had meegekregen. Hij bood aan om de boodschappen voor ons te betalen en dat we het later wel met hem verrekenden. I trust you, zei hij. Dat is wel typisch Amerikaans vind ik, de mensen zijn hier over het algemeen een stuk attenter dan bij ons. Uiteindelijk niet van zijn aanbod gebruik gemaakt, dat vonden we toch niet kunnen eigenlijk.

Maar goed, boodschappen waren ingeruimd, snel uitgecheckt en toen op weg naar Monterey. We wilden een stuk langs de kust rijden over de Highway 1, dit schijnt een hele mooie route te zijn. Omdat we niet weer over de bomvolle Golden Gate Bridge wilden, had het vrouwtje bij de receptie ons een alternatieve route uitgeprint, om de brug heen om vervolgens weer op Highway 1 uit te komen. Dat ging niet helemaal goed met navigeren.. uiteindelijk hebben we het hele stuk binnendoor gereden en dus weinig van de kust gezien. Helaas.

Omdat we nog langs niet alle boodschappen hadden, vond ik het tijd voor iets waar ik me al de hele vakantie op verheugde: de Walmart. Een mega-grote supermarkt waar ze van alles en nog wat verkopen. Ik kan me in het buitenland altijd helemaal verheugen op de supermarkten. Ik vind het echt leuk om daar rond te snuffelen tussen de spullen die je bij ons niet krijgt. Nou dan kun je hier dus je lol op... ik wist gewoon niet waar te beginnen. Om te beginnen gangen vol met Halloween-spul, wat Nova natuurlijk heel interessant vond. Gangen vol snoep, chips, koekjes etc. Verse groenten, fruit of vlees hadden ze er niet, wel een Mac Donalds haha. Welkom in Amerika :) We zijn er veel te lang blijven hangen. Daarna op de parkeerplaats de boodschappen ingeruimd en nog even snel een noedelsoepje opgewarmd. Toen weer de weg op met ons gevaarte. Nog steeds erg druk op de weg, we zijn blij als dat straks wat minder is. We kwamen tot de conclusie dat we Monterey niet meer gingen halen en zijn in een dorpje ervoor op zoek gegaan naar een campground. Omdat we weer nauwelijks bereik hadden zijn we op de bonnefooi maar langs een plek gereden die we vantevoren hadden opgezocht, KOA Salinas/Monterey. Het was inmiddels al ruim 20.00u en meestal zijn de kantoortjes op de campground rond die tijd niet meer bemand. Dus lichtelijk nerveus reden we er naartoe, nog een stuk verder rijden in het donker vonden we niet zo fijn. Het bleek prima geregeld voor laatkomers. Op een bord naast het kantoortje hingen enveloppen met de beschikbare plekken en het aantal nachten dat ze nog vrij waren. Er hing nog 1 envelop met een plekje voor 1 nacht. Prima voor ons. Onze gegevens ingevuld op het formulier wat erin zat, in de mailbox naast het kantoortje gedaan en daarna mochten we doorrijden naar onze plek die op de bijgevoegde plattegrond stond aangegeven. De rest konden we morgenvroeg regelen zodra er weer iemand aanwezig was. Je kunt wel merken dat ze hier gewend zijn aan camper-toeristen, gaat allemaal vrij makkelijk hier. Ook deze camping stelde niet veel voor. Weer gewoon een stuk asfalt langs de snelweg. En nog duur ook. Maar wij waren blij dat we iets hadden.

De volgende ochtend heb ik onze plek betaald en vrij snel daarna ook weer uitgecheckt. We wilden vandaag zo snel mogelijk naar Monterey. Daar hadden we 2 dingen op de planning: het grote Monterey Bay Aquarium en de 17 Mile Drive. Omdat we nog steeds amper gebruik kunnen maken van WiFi is het heel lastig om ons verblijf te regelen en de route uit te stippelen. Ook nu lukte dit weer niet. We proberen meestal maar een plaats die op de plattegrond staat in te geven in de navigatie, maar dit werkt niet altijd even goed zodat we toch vaak verkeerd rijden. Jammer dat dit zoveel tijd kost. We zijn uiteindelijk maar weer bij een Mac Donalds gestopt om daar de WiFi aan de praat te krijgen. Toen dat lukte snel de adressen van een paar RV Camps opgeschreven en maar weer op goed geluk erheen gereden. Klinkt heel avontuurlijk, maar ik heb toch liever dat ik vantevoren weet waar we heen gaan en dat er daar ook plaats voor ons is. Uiteindelijk werd het het Marina Dunes RV Park, een camping vlak achter de duinen. Ook weer vlak achter een drukke weg, dat dan weer wel helaas. Door de navigatieprobleempjes was het al 13.00u toen we goed en wel ingecheckt waren. We wilden kaartjes voor het aquarium kopen maar onze creditcard bleek nog steeds niet te werken en cash hadden we niet genoeg meer voor alledrie de kaartjes. Dan maar rechtstreeks bij de kassa van het aquarium de kaartjes kopen. In de straat van het aquarium was het nog een hele onderneming voor een parkeerplaats te vinden voor onze Minnie Winnie, volgens een buurtbewoner moesten we uitkijken want de parkeerpolitie was hier erg fanatiek met bonnen schrijven. We vonden uiteindelijk 2 gewone plekken waar hij in paste. Dus ook voor 2 plekken betalen. En dat kon alleen met quarters... die we niet hadden. Een hele stapel dollar biljetten maar geen kwartjes. Drie winkels afgegaan voordat we genoeg hadden voor in beide parkeerautomaten en in de tussentijd ook nog een ATM (pinautomaat) gevonden. Rond half 3 waren we eindelijk binnen bij het aquarium. Het was wel echt heel leuk. Een groot aquarium "Open Ocean" met allerlei grote vissen, haaien, tonijn etc. Verschillende aquariums met hele mooie kwallen. En de favoriet van Nova: de bassins waar je zelf schelpen, schaaldieren en zeewier mocht aanraken. Allemaal lage bakken met water en krabbetjes, zee-egels, verschillende planten, zeekomkommers, zeesterren en heremietkreeftjes. Die mocht je allemaal voelen, aanraken en zelfs vasthouden. Onze kleine Freek Vonk was onder de indruk. Ze vond het héél héél héél héél héél leuk zei ze.

Rond 17.30u zaten we weer in de camper. We twijfelden even of we de 17 Mile Drive vandaag nog wilden doen of toch morgen, maar omdat we nog niet zeker wisten of we nog een extra dag in Monterey wilden blijven besloten we hem toch maar vandaag te doen. Het was niet zo ver weg en de route duurde niet heel lang. De 17 Mile Drive is een korte route langs verschillende uitkijkpunten, voornamelijk aan zee. Je kunt via verschillende gates beginnen aan de Drive en bij de ingang krijg je van de ranger een kaart met de route en uitleg van de verschillende dingen die te zien zijn. We reden langs stukken kust waar surfers in de zee lagen (brrr...), hoge rotsen waar normaal zeehonden te zien zijn (nu helaas niet), The Lone Cypress (een hele oude cypressboom die op een hoge rots aan zee staat). Omdat we vrij laat op de dag aan de route begonnen waren, begon het al snel te schemeren. In het begin vonden we het wel leuk zo'n avondtour. Het is ons al vaker opgevallen dat het hier binnen een kwartier van schemering naar pikkedonker gaat. En toen het zo donker was, werd het toch wel erg lastig rijden. De wegen waren vrij smal en bochtig en er stond weinig aangegeven. We hebben de route daarom niet helemaal afgemaakt en zijn bij de eerstvolgende gate weer eruit gegaan. Ook hier hebben we ons weer even verreden haha. Uiteindelijk kwamen we rond 20.30u aan bij onze campsite. Nova lag meteen weer in coma. Die slaapt gelukkig goed hier. Ze heeft haar eigen "boomhut" boven de bestuurderscabine. Daar is ze helemaal in haar element. Overdag gaat ze er vaak liggen met haar IPod of een boekje. En 's avonds dus gordijntje dicht en ze is vertrokken. Wij aten maar weer een noedelsoepje. Het eten is tot nu toe niet veel soeps hier. We zijn zovaak onderweg dat het lukt om zelf iets te maken, en uit eten gaan komt er steeds niet van.

Omdat Nova het aquarium zo leuk vond en de kaartjes hiervoor 2 dagen geldig zijn, twijfelen we nog even om een extra nacht hier te blijven. Ik wil heel graag walvissen zien op zee, en dat kan hier in Monterey. Pascal kan dan met Nova nog eens naar het aquarium. We slapen er nog een nachtje over.

Dag 3 - San Fransisco

Hey allemaal, hier weer een update. Ik loop een beetje achter met mijn reisverhaaltjes. Te druk, te moe, te slechte (of geen) WiFi en dat soort dingen. Inmiddels zijn we net Yosemite uit, daarover snel meer. Eerst nog even iets vertellen over de afgelopen dagen!

Lang leve het tijdsverschil. Ik was vandaag wederom om 5.45u wakker. Om me direct te beseffen dat we ons vergist hadden met onze planning. Toen was het dus gedaan met de rust, nog een uurtje slapen lukte echt niet meer. Gisteren hadden we besloten om vandaag de dag weer te beginnen met de hop-on hop-off bus en daarmee de stukjes te doen die we gisteren nog niet gedaan hadden. Sausolito schijnt een leuk plaatsje te zijn aan de andere kant van de GGB, daar wilden we heen om vervolgens met de ferry terug te varen naar SF. Ook wilden we nog even terug naar Union Square omdat ik nog een paar winkels wilde zoeken. Nova had gisteren haar Chinese kitsch-winkeltje moeten overslaan dus dat wilden we vanmorgen ook nog doen. En aangezien we gisteren niet op tijd terug waren voor de vliegshow, was dat het plan voor de middag. Totdat ik me toen ik wakker werd opeens bedacht dat wij op dag 3 onze camper moesten ophalen.... Weg planning dus. Ik heb nog even een uur op hete kolen gezeten. Pascal en Nova sliepen nog en ik werd een beetje hyper van het idee dat we opeens zo'n vol programma hadden vandaag, en dat we misschien een hoop gingen missen wat we wel nog graag wilden doen. Een uur later werd Pascal ook wakker en nadat ik hem even had bijgepraat over ons "probleempje" was hij net zo hyper :p Bleek dat onze camperverhuurder op zaterdag ook maar tot 12u open was. Dus wij zijn ons snel gaan douchen en aankleden en hebben terwijl Nova nog sliep snel alle koffers weer ingepakt. Daarna Nova wakker gemaakt en aangekleed en Pascal ging in de tussentijd even bij de receptie informeren hoe we het beste bij het verhuurbedrijf konden komen. We wilden een taxi bestellen maar volgens het mannetje bij de receptie ging dit ruim $160 kosten! Op zijn advies hebben we de Uber-app geïnstalleerd op onze telefoon. Daarmee kun je taxiritjes bestellen die stukken goedkoper zijn. Rit aangevraagd en letterlijk binnen 3 minuten stond de taxi voor ons hotel om ons voor $33 (!!!) bij de camperverhuurder af te zetten. Dé gouden tip van deze vakantie dus. Hadden we dat eerder geweten, we hebben de afgelopen dagen een vermogen aan taxi's betaald.

Toen we bij Apollo aankwamen kwam er meteen iemand naar buiten: "Goodmorning folks, we're not open jet but take a seat, we'll make you some coffee and we'll help you as soon as possible". Huh? Nog niet open? Wij waren met ons hele taxi-gedoe nog een half uur later dan gepland. Om 9u ging het verhuurbedrijf open en inmiddels was het bijna 9.30u. Dachten wij... Het bleek dus pas 8.24u te zijn. Blijkbaar hebben wij de afgelopen dagen steeds een uur te ver vooruit geleefd en stond de wekker op de hotelkamer een uur te ver vooruit! Kun je nagaan hoe laat, of beter gezegd hoe vroeg, we de laatste dagen dus eigenlijk wakker waren. In dit geval dus wel in ons voordeel, we waren als eerste aan de beurt om alle papieren enzo in orde te maken. Tegen 9u kwamen er steeds meer gezinnen binnen gedruppeld die hun camper kwamen ophalen. Uiteindelijk moesten we toch nog wachten tot we een gezamenlijke uitleg en demonstratie kregen en als laatste kregen we ieder onze eigen camper aangewezen en werd deze nog geïnspecteerd op krassen, deukjes etc. Toen mochten we eindelijk, na bijna 4 uur wachten, op pad met onze Minnie Winnie. Wat een gevaarte! 12 foot hoog en 31 foot lang, bijna 10 meter dus.

In de tussentijd hadden we ook al geprobeerd een camping te regelen in de buurt van San Fransisco, zodat we in elk geval de middag daar nog konden gebruiken om de dingen te doen die we gepland hadden. Onze telefoons laten ons ernstig in de steek de laatste dagen. Bijna overal is tot nu toe gratis WiFi maar de halve tijd krijgen wij het niet aan de praat. Niet heel handig als je nog vanalles moet regelen voor het komende verblijf en de route enzo. Het werd uiteindelijk het Marina RV Park in Greenbae, niet heel ver van de stad af. De rit daar naartoe was nog een hele opgave. Sowieso moest Pascal heel erg wennen aan het rijden met zo'n joekel, gaf de navigatie alles aan in miles ipv kilometers, staan er ontzettend veel borden met tekst langs de weg met allerlei regels en was het ook nog eens retedruk. Pascal had nog net geen stressvlekken in zijn nek, maar wel klamme handjes van de spanning. Ik zat er ook niet helemaal relaxed bij. Nova had blijkbaar meer vertrouwen in zijn rijkunsten. Toen ik na een kwartier achter me keek, lag ze met haar hoofd op de keukentafel te slapen haha.

Uiteindelijk goed aangekomen bij de RV campground, dit bleek niet meer dan een grote parkeerplaats langs de snelweg te zijn met een kantoortje en wasserette erbij. Niks gezelligs aan. Wel een hele vriendelijke mevrouw achter de balie van het kantoortje. Aangezien we al de halve dag onderweg waren en het al 14.30u was, wilden we meteen richting SF gaan. We hadden gepland dit met de ferry te doen. De opstapplaats was vlakbij de campground en vanaf de boot zou je dan een mooi uitzicht hebben op de golden gate bridge en de SF skyline. Alleen omdat het weekend was, bleek de eerst volgende ferry pas te vertrekken om 16.20u. Grrr... weer roet in het eten. Dus toen hebben we onze vrienden van Uber maar weer ingeschakeld. Binnen een paar minuten stond de taxi klaar om ons naar de stad te brengen. De chauffeur waarschuwde ons al dat het ontzettend druk was daar. Blijkbaar was uitgerekend dit weekend een feestweekend. Vanwege Columbusday en de Fleetweek (met de Blue Angels vliegshow). Hij had niks teveel gezegd. Het duurde ontzettend lang voor we in de stad waren en richting Fishermans Warf stond helemaal alles stil. Uiteindelijk zijn we het laatste stukje maar gaan lopen. Terwijl we naar de pier liepen scheurden de straaljagers al over ons hoofd. Eéntje zo hard dat ik me van schrik bukte terwijl we het zebrapad overstaken. Nova heeft me heel hard uitgelachen.

Terwijl we gisterochtend de pier bijna voor ons alleen hadden, zag het er nu zwart van de mensen. De straaljagershow was al in volle gang. Blijkbaar zijn die piloten echt een soort van celebrities daar, wat een volk kwam er op af! Het was ook wel echt een vette show. Ongelofelijk wat die met zo'n toestel kunnen doen. Met 6 straaljagers zo dicht op elkaar vliegen en alles retestrak uitvoeren. En een lawaai!!

Tegen het einde van de show zijn we even door het winkelstraatje gelopen. Maar wat een drukte! Echt de braderie in Hoensbroek maar dan x10. We hebben het even volgehouden maar we werden er alledrie helemaal gek van. Je kon amper ergens naar binnen, en even een hapje eten was al helemaal een ramp, de rijen stonden overal tot achter in de winkel. Snel wegwezen hier! Aangezien we voor vandaag ook nog kaartje voor de hop-on hop-off bus hadden, zijn we bij de eerst volgende halte opgestapt, weg van de drukte. Dachten we. De bus zat propvol, we hadden echt de laatste plekjes. En het verkeer stond hartstikke vast. We hebben geloof ik bijna een half uur in de bus gezeten voor we überhaupt weg van de drukte reden. Bleek ook nog dat dit de laatste bus van die dag was, dus uitstappen en daarna weer met de volgende bus verder ging ook niet. Zonde van de dure kaartjes, die hadden we voor vandaag beter achterweg kunnen laten. We besloten weer bij Chinatown uit te stappen, echter de chagerijnige buschauffeur riep deze halte niet om waardoor we er te laat achter kwamen dat we er allang voorbij waren. Dus de volgende halte maar uitgestapt en een stuk terug gelopen. We kwamen een speeltuintje tegen waar Nova zich even mocht uitleven. En we haalden even een broodje bij Subway omdat we door alle hectiek van vandaag eigenlijk nog amper wat gegeten hadden. Alleen weer een ontbijt van liga en een paar koekjes. Het speeltuintje was leuk, lag midden in Chinatown en er speelden dus ook vooral Chinese kindjes. Er zaten veel bejaarde mannetjes spelletjes te doen en een groepje bejaarde Chinese vrouwtjes had er dansles ofzo op een vrolijk chinees muziekje. Eigenlijk vonden we dit nog het leukste stukje van San Fransisco tot nu toe. We zijn met Nova daarna nog even naar het winkeltje gegaan wat ze gisteren gezien had en ze mocht daar wat kleins uitzoeken. Een knuffeltje van Speelgoeddokter werd het. Vanuit Chinatown zijn we nog even een paar winkelstraten ingelopen. Eigenlijk niet veel bijzonders gezien, behalve een aantal dure merkwinkels.

We kwamen de Disneystore tegen, we hadden Nova in Nederland al beloofd dat we daar heen zouden gaan als we hem tegen kwamen. Stiekem vind ik dat zelf ook altijd de leukste winkel haha. Ik kon het dus niet laten om daar nog een Disneybarbie voor haar te kopen. Het werd Merida uit de film Brave (omdat ze die film vanmorgen bij de camperverhuurder had gekeken). Toen we verder liepen werd ik nog aangesproken/de winkel in gesleurd door een gladde verkoper van een cosmeticawinkel, die me uiteindelijk ruim een half uur heeft proberen te overtuigen een oogcrème van €250 te verkopen. Nou, ik dacht het niet grapjas.. Daarna nog even bij de Walgreens naar binnen, een soort supermarkt waar ze ook verse maaltijden en kant en klare bakjes sushi enzo verkopen. We vielen hier weer achterover van de prijzen. Nova was inmiddels behoorlijk vervelend aan het doen, waarschijnlijk gewoon moe. Pascal was het ook beu, dus we besloten om een Uber-mannetje te bellen en ons terug naar de camper te laten brengen. Nova lag onderweg meteen in coma en ook ik was meteen vertrokken toen ik mn bed zag. Ik heb het tot nu toe al 2x klaargespeeld om met kleren en al in slaap te vallen, nog voor Nova, en pas de volgende ochtend wakker te worden.

Dit was ons laatste dagje San Fransisco. Ik moet zeggen dat deze stad ons een klein beetje tegenviel. Ik had er al zoveel over gelezen en gehoord en dit was wel één van de plekken waar ik me het meest op verheugde. Het was alleen niet helemaal zoals we het verwacht hadden. Het was het allemaal nét niet eigenlijk. Het ritje over de Golden Gate Bridge was leuk, Chinatown en de rustige eerste ochtend op Pier 39 ook, maar verder was het vooral veel te duur, te druk, ontzettend veel zwervers en erg toeristisch.

Morgen willen we eerst boodschappen doen, zodat we eindelijk eens een fatsoenlijk ontbijt kunnen maken en daarna wegrijden richting Monterey, een plaatsje wat meer richting het Zuiden. Stukje kustroute rijden, eventueel het aquarium bezoeken en de rest zien we wel.

See you soon! X

Dag 2 - San Fransisco!

Dag 2 waren we zoals gezegd vroeg uit de veren. Omdat we al zo vroeg wakker waren en er nog nergens iets open was, bestond ons ontbijt uit brownies en cakejes uit het vliegtuig, restjes snoep en een liga. Heel verantwoord.

We hadden bedacht vandaag en eventueel morgen met de hop-on hop-off bus door de stad te touren. Omdat ze afstanden tussen de leuke plekjes erg groot schijnt te zijn, de stad nogal steile straten kan hebben en we gewoon nog niet zo'n zin hadden om heel actief te doen.

Bij een klein kantoortje in één of ander hotel kochten we voor 2 dagen kaartjes. Zo konden we ons de hele dag door de stad laten rijden en uitstappen waar we wilden. Het was nog even zoeken naar de juiste opstapplaats en daarna mochten we wachten tot om 9.00u de eerste bus kwam. De eerste stop was in de buurt van Fishermans Warf. Pascal dook snel de Subway in om een broodje te kopen (lees: een broodje tonijnsalade van een halve meter) en daarna gingen we naar binnen bij Boudin, een soort bakkerij/ winkel. Hier had ik thuis al over gelezen. Zag er leuk uit, lekkere zuurdesembroden en allerlei andere baksels. Ook brood in de vorm van krokodillen, krabben en beertjes, wat Nova natuurlijk erg leuk vond. Zij koos een klein broodje in de vorm van een schildpad. Zo leuk dat ze hem niet wilde opeten, vond ze zonde.. om vervolgens een dag later tot de conclusie te komen dat ze het eigenlijk niet zo lekker vond... We vallen hier trouwens wel achterover van de prijzen. Alles is zo duur! In New York zijn we een paar jaar geleden flink los gegaan met shoppen, dat gaat hier waarschijnlijk niet gebeuren. Dan kunnen we een week eerder naar huis komen vrees ik.

Nadat we gegeten hadden zijn we naar de Fishermans Warf gelopen, een soort haven in de San Fransisco Bay met verschillende pieren en allerlei restaurants en winkeltjes. Vanuit hier kun je Alcatraz (de beroemde gevangenis waar Al Capone ooit zat) zien liggen. Van binnen schijnt deze wel spectaculair en creepy te zijn, je kunt er met de boot heen en een tour door de gevangenis doen. Van een afstandje vonden wij het eigenlijk tegenvallen. We hebben nog moeten googlen of het wel echt Alcatraz was omdat we het iets spannender hadden verwacht. Sowieso waren we niet van plan om deze tour te doen met Nova er bij, misschien maar goed dus dat we niet zo onder de indruk waren, hadden we niet het gevoel iets gemist te hebben.

Fishermans Warf staat ook bekend om Pier 39, een verzamelplek voor zeeleeuwen, waar Nova natuurlijk meteen wilde kijken. Toen wij er waren was het er nog vrij rustig. Op vlonders in het water lagen al een aantal zeeleeuwen te luieren. Buik omhoog, vinnnen in de lucht en maar lawaai maken. Heel leuk om te zien. Vanaf deze pier konden we ook alvast een stukje van de Golden Gate Bridge zien!

Het viel ons op dat er steeds meer mensen rondhingen die ergens op leken te wachten. Pascal had eerder toen we richting pier liepen al een stand van de Blue Angels gezien, een soort vliegshow met straaljagers. Deze bleken het weekend dat wij er waren een show te geven. Pascal blij natuurlijk. We besloten eerst weer op de bus te stappen en later die middag terug te komen voor de vliegshow.

De bus ging o.a door het Financial District en Union Square. Bij dit laatste stapten we uit. Ik wilde graag naar Macy's en Nova zag ook al wat interessante dingetjes in de etalages. Omdat het supergoed weer was (strakblauwe lucht en in inmiddels ook behoorlijk warm) had Pascal niet zo'n zin om lang binnen rond te struinen. Dus even snel alle verdiepingen afgegaan, tot de conclusie gekomen dat de meeste spullen niet binnen ons budget pasten en even snel de wc's opgezocht. Hilarisch, vlakbij de wc's stonden wat fauteuils van de meubelafdeling waar dus gewoon chinezen in lagen te slapen! Alsof ze thuis een middagdutje deden.

Ik wilde bij Macy's nog even naar de bovenste verdieping want daar zit de Cheesecake Factory. Tig verschillende soorten cheesecake in enorme stukken (en bijbehorende prijzen). We kochten 1 stuk om te delen en aten dit buiten op de trapjes bij een klein parkje op. Nou ben ik wel lichtelijk suikerverslaafd maar deze cheescake deed mijn tandglazuur zelfs nog rammelen.

Pascal wilde graag de vliegshow zien maar we kwamen er achter dat we dat niet meer gingen halen, de bus moest eerst nog de hele route afmaken voor hij weer stopte op de Fishermans Warf. Dus we besloten dan maar de rest van de stad te verkennen en de vliegshow tot morgen te bewaren. De bus reed onder andere richting Alamo Square. Hier staan de Painted Ladies, een aantal oude gekleurde huizen die bekend zijn van verschillende films en tv-shows (Full House!!) Hier zijn we even uitgestapt. We vonden het erg tegenvallen. Normaal zou er op deze plek een groot grasveld zijn waar je kon picknicken met uitzicht over de hele stad en op de Painted Ladies, echter uitgerekend nu was deze plek "under construction". Geen gras meer te bekennen, alles afgezet met hekken, een beetje saaie bedoeling dus. De huizen heb ik even op de foto gezet omdat ik dat toch wel leuk vond aangezien ik ze vroeger altijd in de Full House intro voorbij zag komen. Toen we daar op de berg stonden was in de baai inmiddels de vliegshow begonnen. Van alle kanten kwamen straaljagers over ons heen gescheurd. Heel cool, Pascal stond te glunderen als een klein jochie ;) Daar hebben we even naar gekeken en zijn toen weer richting bushalte gelopen.

Next stop: Golden Gate Bridge. Het grote rode gevaarte wat zo vaak in films voorbij komt. Met een hele omweg door de stad kwamen we uiteindelijk in de buurt van de brug. Ik had al vaak gelezen dat het hier erg koud en winderig kon zijn, en inderdaad.. zodra we richting brug reden begon het flink te waaien. Nadat we een stukje onder een tunnel door moesten, verscheen voor ons opeens het grote rode gevaarte. Toch best apart om hier overheen te rijden. Je ziet hem zo vaak op tv en dan rij je er zelf ineens overheen. Het uitzicht was ook top: aan de ene kant kijk je uit over de zee, aan de andere kant zien je de skyline van San Fransisco. Nadat we de brug over waren, stopte de brug bij een grote parkeerplaats, Vista Point. Hier had je een super uitzicht over de hele baai en vooral de GGB. We hebben trouwens echt geluk gehad. De GGB staat er wel bekend om dat hij niet altijd even goed te bezichtigen is. 9 van de 10x hangen er grote mistwolken omheen waardoor je amper wat ziet. Wij hadden het geluk dat er beide dagen nog niet eens een beetje mist hing. We hebben dus mooie foto's kunnen maken. Check... die kunnen we weer van ons lijstje afstrepen :) Toen we thuis waren hadden we eigenlijk bedacht dat we een fietstocht over de GGB wilden maken en daarna met de Ferry terug naar de pier in SF. Nu we er met de bus overheen waren gegaan, waren we het er allebei wel over eens dat we dat niet meer zo nodig hoefden. Veel te hard trappen met die wind en we hadden hem nu toch al gezien.

Na onze tour over de brug gingen we weer de bus in. We stapten uit in de buurt van Chinatown. Pascal z'n humeur hing inmiddels op zijn schoenen. Honger en het gehobbel van de bus maakten dat hij zich niet zo lekker voelde. Toen we in Chinatown waren zijn we dus eerst op zoek gegaan naar een plek waar we konden eten. Nova had eerder op de dag al besloten dat ze sushi wilde eten en dat was ze niet vergeten. We kwamen langs een restaurant waar kleine bootjes met sushi op het water voorbij dreven langs je tafel. Van de buitenkant zag het er een beetje dubieus uit, maar we gluurden even naar binnen en de sushi leek er wel oké uit te zien. We besloten het er maar op te wagen... Achteraf geen spijt van gehad. De sushi was supergoed. Je kon gewoon kijken wat er langs kwam drijven en wat je wilde hebben kon je zo van het bootje afpakken. De kleur van het bordje gaf de prijs aan en dit kon je later zo afgeven bij de kassa. Nova heeft goed gegeten. Zelfs de serieuze sushi-meneer die de rolletjes stond te draaien zag je af en toe even grinnikend kijken hoe zij zat te bunkeren.

Toen we klaar waren was het redelijk laat en de laatste bus hadden we al gemist. Nova had op de heenweg een fout kitscherig winkeltje gezien (eigenlijk zijn er alleen maar foute kitscherige winkeltjes in Chinatown) waar ze nog wilde kijken. Deze was helaas net dicht toen we er aan kwamen. Morgen nieuwe poging dus. We besloten om terug te lopen naar Fishermans Warf en van daaruit naar ons hotel. Dit bleek toch verder weg dan we dachten, en we waren na een paar straten ook al enigszins de weg kwijt. Omdat we allemaal moe waren, en mijn manke pootje ook echt begon te protesteren hebben we uiteindelijk maar een taxi genomen. Nova viel in de taxi al in slaap en wij zijn zelf ook niet lang meer wakker gebleven. Op naar dag 3!